познава (гл.) - ли (чест.)

Капетанот почна да игра нешто како чочек: - Ги познавате ли Душанка и Јованка? Ете, јас со нив така играв. И почна да се смее.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Каде да го ставиме кога спиеме со свиткани коленици?“ „Продајте го“ , им предложи и виде дека за миг го облеа надеж. „Познаваш ли некого што ќе го купи?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пред десетина години, кога се уште непознатото во театарот го анулирав со конкретни примери позајмени од теоријата и сценскиот практикум по софиските едукативни центри и театри, во едно неделно поладне гарнирано со млеко во тетрапак и балканска меланхолија, тогашниот мој „сокафезник“ цимер, Митко, сега веќе граѓанин на Лондон, ме праша: - Ја познаваш ли Роза Радичкова? - Која е таа?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Господинот гледаше во мене и рече: „Кој сте вие? Ја познавате ли госпоѓицата Ина?“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Ти ја познаваш ли Елена? - го праша тој Денко - Да. - А, каква е? - Мислиш дали е другар, а?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Бујрум, ага, на зијавет. Ќе те послужиме како свој човек, алах те благословил.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Кога шејтанот го споменува името на мојот алах, ќе се тркалаат глави. Прашав за Сафет-бег. Го познавате ли?“ Молчевме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, тваровит и разжален, ја подаде раката со долга пушка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Го познаваше ли некој од вас Сафет-бег?“ Станувавме еден по друг и молчевме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)