познава (гл.) - луѓе (имн.)

Ме познаваа луѓето и знаеја што носам на себе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ех, не ја познаваат луѓето гората, не ја разбираат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На почетокот им ставаше крст, на кој со мастилав молив ги пишуваше имињата и презимињата на починатите, но откако еден од оние од џипот му се изнавреска пред луѓето дека е контра и дека со крстот го погани црвеното знаме на револуцијата, Пандо гробарот, така го викаат и само така го познаваат луѓето, си го скри изгризеното моливче, што го имаше украдено од офицерската чанта оставена во џипот, се затвори во себе и само кога го поздравуваат, одговара: копам, закопувам...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Та која од нив толку ја познаваат луѓето?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па, уште велат дека според начинот на карањето се познаваат луѓето што се сакаат, но јас тоа не можам да го разберам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)