поздрави (гл.) - свој (прид.)

Убаво го рзапознаваш тогај гласот на овој заробеник: Неговите црвени цветови живеат само еден ден – колку да ја поздрават својата татковина Африка и низ долг атавизам одново да кажат дека долго памети крвта и дека никогаш и ништо не е изгубено.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Во црквата владееше некакво шаренило: едни се молеа, а, други се одмараа на столовите во дното и пишуваа на разгледници, веројатно за да ги поздрават своите.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)