Албанците се пожалија во Комитетот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Андон се саштиса. Толку му беше мило и радосно во душата што не би ја пожалил во тој миг и куќата да ја запали, само да ги види однекаде градот со кого седи сега овде.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Старата власт во лицето на дојденикот се прогласуваше за нова, ќе вреди ли ако се пожали во некој Комитет: и црквата, со иконите и поповите, е дел на едн живот и едно време, никој не може да и биде судија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)