Не ни помислуваше да биде подметнат грб врз кој се бројат стаповите.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Стои на едно место, се врти околу себе, копа со очите по шејовите и вика Ковчегот, да не ми го заборавите ковчегот! и веќе еден од момчињата, најстариот изгледа, лесно го дотуркува до вратата а тој, старецот, го подметнува грбот и ковчегот е веќе врз него.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)