Трите псевдоними што Duchamp ги избра за себе, се појавија еден по друг во куси растојанија: Rrose Selavy 1920, Belle Haleine 1921, а Марцханд ду Сел 1922.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во светлина на обновената уметничка фигурација, се чини дека тој, како добар домаќин на своите современици, го подготви патот за враќање во живот на обидите за синтетизирање и помирување на фигуративната ликовност и експресивната употреба на медиумот - навистина, голем број од Риверсовите платна од 1950-тите и 1960-тите, во контекст на современите слики делуваат фантастично свежо и витално.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На овие псевдоними непосредно им претходеа и на некој начин им го подготвија патот трите алегорични портрети; Apolinere Enameled настанал 1916-17, а Tonzura и L. H. O. O. Q. 1919, една година пред Rrose Selavy. Tonzura Потполното алхемиско значење на Belle Haleine го содржи една друга фотографија на главата на Duchamp, направена две години порано.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
За да добиеме целосна слика за тоа како Риверс се вклопува во развојот на современата уметност, неопходно е да го истражиме не само неговиот живот туку и мислењата формирани и објавувани од коментаторите и анализаторите - и тоа како оние што го поддржуваат, така и оние што го омаловажуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Неговите експериментални техники и присвојувањето на ортодоксните медии сега се општи места, и никој не се буни премногу ако уметничкото дело е сирово или измешано, сѐ додека уметнковата мотивација е силна и неговата сериозност не се доведува во прашање. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 234
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Уметноста што е навредувачка, конфронтирачка и брутална, се појави во ерата на бунтот против студенилото на формалистите, и во таквата атмосфера Риверс се вклопува совршено, ако не и пророчки.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)