Има мигови кога и најслатките нешта горчат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На вратата, Филозофот ми ја подаде мене свеќата (значеше тоа дека го беше забележал ситниот гест со кој Лествичникот одби да му ја носи светлината при влезот), и потем се обиде да заклучи.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Едно дете се одвои од своите родители, ми пријде, касна половина од чоколадното бонбонче што го држеше в рака, а другата половина ми ја подаде мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)