Пред неа, на шанкот, чашата со белузликава течност поигрува по прскачкиот ритам на музиката.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Но кога погледнаа подобро, ги наблегна бескрајна тага: во бистрите изворски води се прелеваше скапоцениот прстен на пашата!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Дури тогаш, патникот го погледнува подобро (иако се запозаа сношти на приемот во ректоратот и оттогаш дрдореа без престан).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)