Престана да размислува, го притаи здивот, ги изостри сетилата со цел шумовите да ги восприеми како гласови, да ги поврзе во зборови, во реченици...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
“Манира” и “манија” се поврзуваат во највисоки уметнички форми и кај Тинторето и кај Греко и кај Гонгора (кој, додуша, умира со помрачен ум) и кај Џон Дон - двајцата најголеми поети на тогашната маниристичка литература. (Леонардо, Микеланџело, дури и Рембрант, покажуваат силни маниристички елементи.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Меѓу нив помалите, како канали, со таа војска на креатури (буква - creata!) што низовите од слики ги поврзуваат во концепт (зачнуваат едно дете-мутант!), да речеме според системот на метастази, или вируси не дај боже, за кои исто така е развиена контраиндикациската литература.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
ВЗИ [DPN] беше „публикација на, од и за луѓето со болеста ХИВ“ која ги охрабруваше „инфицираните луѓе да си споделуваат како размислуваат“ и да се поврзуваат во „атмосфера без мекички мечиња, без амајлиски камчиња и без серонегативна вина“.166 Така, ВЗИ бр. 9 создаде измислен додаток за нова верзија на иконичната кукла Барби, подновена за да ја отслика гротескната стварност на епидемијата (слика 4).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тие ќе ги поврзуваат во поголема или помала мера јазиците.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)