повлече (гл.) - еднаш (прил.)

Дедо Димо повлече еднаш, двапати, па се закашла и одвај, одвај, успеа да прозбори: - Прости ми, доктор Коста, ама ова е - ѓубре! - Најскап е! - рече докторот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Мил му ја наполни, му ја запали и му ја стави в уста; Илко повлече еднаш, а потоа со врвот на јазикот ја отурна како што се отурнува вештачка вилица што пречи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И сите со кои разговара знаат, и сам тој знае точно на што мисли кога разговара, но секогаш прави така, откако ќе ги повлече еднаш дргите, нив ги остава да разговараат за тоа тој што си мислел.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)