повика (гл.) - тој (зам.)

- Бабо, тато, мамо, - повика тој, - ова е џамлија! Најубава џамлија!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Еј Даглас,“ повика тој. Залижаниот црвенокос редов кој седеше над предните тркала го погледна.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
-Изроду! - повика тој и јурна кон старецот. -Шпион... Живо ѓубре.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лицето му се вцрви и згрчи, како некој да го удрил по образот или како да му грабнал нешто најсвето.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)