побрза (гл.) - кон (предл.)

Откако Татко му насипа на Камилски ракија во чашката, а себеси мастика, рече: Така требаше и да биде!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но откако таа им рече на здравје и побрза кон кујната, Камилски не знаеше како да го изрази своето задоволство, велејќи му на Татко: Ова не е само празник за очите, за душата туку и за срцето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мануш го стискаше списокот во влажните дланки и ги криеше очите за да не го предадат. „Да“, рече и побрза кон вратата не можејќи да се совлада и самиот нешто да не каже.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Седнав на масата над оној бел лист хартија што ме обврзуваше, што не смеев да го напуштам и да ја прекршам мојата нема заклетва на верност, и бавно и болно зедов да го пишувам пак она што веќе го спомнав, а кое божем секако треба да биде запишано: “Утрото станав и побрзав кон бунарот за сега денски, спокојно, на болскотот од сонцето, да видам како се мрешка водата и како мојот лик се топи во тие нежни бранчиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Утрото станав и побрзав кон бунарот за сега денски, спокојно, на болскотот од сонцето, да видам како се мрешка водата и како мојот лик се топи во тие нежни бранчиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Рози побрза кон него и го намали пламенот под него, и ѓезвето се стиши во рамномерно и умерено филтрирање.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Набожен, иако веќе поретко, дури и во неделите, Богдан Јанков побрза кон огледалото на ѕидот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Воодушевен од средбата, тој побрза кон него и рече, „Небо, зарем ме заборави? Небо, зарем ме заборави?“
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„За тројца ке сварам, татко“, побрза кон кујната мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)