плаче (гл.) - дете (имн.)

АРСО: Па, кога ќе те заболи нешто... И ти преѓе ќе се расплачеше за кумството.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ми плачат децата. Лозјето е за нив радост: грозје, грозјебрање, благо вино...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Недалеку плаче дете, му се оѕвива шумата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што повеќе времето одминуваше, стравот сѐ повеќе растеше, плачеа децата, рикаше добитокот, биеше камбаната.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
СУЛТАНА: Цел ден плаче детето. Мало е. Ништо не разбира.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СУЛТАНА: Плаче. (Пауза) Плаче детето. РАЈНА: Слушам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Кога, на одење, што слуша - плаче дете во куќата, зајдува - бабо, сакам уште едно копанче од мисирката.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сетне и срцето, секогаш во согласност со животот, ги проретчило своите отчукувања.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И кога чедото ѝ го тргнале од боските, таа наредила да се однесе на спиење, но цела ноќ под ѕвездите се извивала топла приспивна песна, која и оддалеку била доволна за да не плаче детето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)