пишува (гл.) - дека (сврз.)

Исто така, факт е дека иако во Договорот за работа пишуваше дека нема отказен рок, самиот судија ова го потенцираше како правен недостаток т.е. пропуст на договорот и предочи дека законски мора на работникот да му се даде отказен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, во овој случај се покажа дека иако судот не донесе одлука, целата постапка ја водеше законски и правично.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Татко ми нашироко го дообјасни зборот – автохтони, па продолжи: – Во една германска книга пишува дека козата се појавила во Европа во времето на варварските инвазии.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таму пишува дека човекот во песната за целото време се однесува како да е во состојба на искрена понизност, понизност како животен став, но патувајќи низ животот, тој сфаќа дека неговите намери се всушност плитки, безплодни и самозалажувачки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Затоа и му одговара да пишува дека божем не постои една вистина, или дека вистината не е чиста, дека обидот за чист план се извлекувал, дека таквиот план, под чудни (чудни!) околности, се уривал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во сефардскиот печат, дури и во умерениот „Ел Тиемпо” го напаѓаа за неумерено покачување на рабинската плата, а уредникот Јицак Давид Флорентин, еден од угледните личности на Солун што ги запозна уште при првата посета на градот, дури без стегање напиша еден текст од секташки позиции: изворот на арогантноста - ѝ поминува низ мислите текстот што најмногу ги здоболе и Цви и неа - е ашкенаското потекло на главниот рабин; таму, според тој луд Флорентин, лежи причината за тешкиот, автократски и нееластичен карактер на главниот рабин, додека без срам потаму пишува дека „ние Сефардите сме луѓе со слатка, флексибилна и добродушна расположба”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Цви веќе цврсто ги држеше уздите на власта, а таа силна запрега тој ја тераше во ризичен трк, опиен од слободата што, за разлика од Жешов, Виена и Берлин, тука широко му ги отвораше своите простори...  Таа знаеше дека дел од критиките се точни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Првите писмени податоци за Прага се забележани од трговецот Ибрахим - Ибн - Јакоб кој пишува дека „градот е од камења...“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пишуваше дека во неа навраќал во свое време Балзак и дека, кога доаѓал овде, го пиел тој и тој пијалок а сега кафеаната постојано ја посетувал Жан Пол Сартр.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Еден од италијанските писатели на програмата на тогашниот маниризам, Матео Перегрини, во својата книга Fonti del Ingegno (1650) пишува дека "идеите се нешта во okno.mk | Margina #22 [1995] 17 нашите гради".
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Понтормо пишува дека било како да се "слуша огнот што пече во вода".
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Според шушкањето на хартија знаев дека на мама ѝ го дале лексиконот, таа ги врти листовите и чита сè што сум напишал.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Го слушав гласот на наставничката по англиски јазик: “И претставете си, во овие години тој пишува дека имал девојка!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од внатрешната страна на ѕидот на лотката од стар весник пишува дека го убиле Троцки.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сите што поминале низ портата над која пишува дека Сиена ви го отвора своето големо срце знаат, сите без исклучок знаат, дека да одиш од град во град низ Тоскана е како да облекуваш различни костуми од еден ист кројач.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Или тие служат само за украс, колку да ги нервираат умрените кошарџии, бојаџии и комарџии – живо сведоштво за тоа дека сепак имало минато без сегашност и дека ќе има сегашност без иднина.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Од капетанијата го прекоруваат дека нема појас за спасување.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Друго чаре нема, — му даде Бахтијар инструкции на бимбашијата и го испрати некаде околу Петровден да го брка Толета по Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете, мудурот пишува дека и селаните од него почнале да пиштат. Толку поарно за нас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Доктор Сашко Кедев слегува од врвот на светот вчудоневиден дека баш на врв свет мртвото е живо како животинките во цртаните филмови: знае дека во сите докторски книги пишува дека луѓето во чија крв има помалку од 6 единици концентрација на кислород веќе кинисале на оној свет ама од врв свет се слегува прудолу, спокојно и со уморна насмевка, се слегува директно во светот на чудата само со 2,8 до 3,2 единици кислород во крвта.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Возењето е тол­ку кратко што таа има време на светлината од уличните ламби да го про­чита само воведниот пасус, во кој пишува дека полицијата на државата Де­ла­ вер во предградието на Вилмингтон го уапсила четириесетдевет­го­дишниот сопственик на продавница за водовод и греење под сомневање дека тој е озлогласениот серијален „Изолирбанд силувач” од реонот Њукасл и летова­лиштето Деламарва.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во книгите пишува дека во овие места, во старо време постоела некоја богата населба, некаков град.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со право, ако навистина мислат да направат така.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во некое списание, наменето за ловџии, или во весник било, пишувало дека порано, пред што младинските работни бригади ги исушиле мртвиците и блатата, во Пелагонија, во Ларинско, Битолско и Прилепско Поле, а тоа значи и во Потковицата, живееле над 400 видови птици, но дека сега биле сосема изретчени па се предлагало, или сами властите предложиле, да се направи некако да се обноват мртвиците и блатата за да се вратат птиците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Синовите ми пишуваат дека европските царштини шират вести дека Султанот е болен. Умиш ли?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На страница 533 пишува дека на просторот од раскрсницата пред селото Р`би до мостот на Пероо - Кулата, должина 5 и ширина 2 километри, на 13 и 14 август 1949 година грчкото воено воздухопловство фрли 34 бомби тешки 250 килограми, 530 бомби тешки 125 килограми, 1.900 бомби тешки 10 килограми, 70 напалм бомби, 620 ракети, 26.000 гранати од 20 мм, 43.000 митралески куршуми од 12,7 и 7,7 мм.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
С. Симеонов, меѓутоа, пишува дека на Конгресот било решено да се “отстрани акцијата на заговорниците“80.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Шатев пишува дека му треба простор за да ги прикаже сите соучесници во солунската динамитна акција, меѓутоа, поконкретно зборува само за неколку, а на другите не им ги посочува ни имињата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
77 Додека Шатев тврди дека мелинитот, околу 200 кг, бил купен, Т. Органџиев (ц. негова статија, 121) пишува дека динамитот, околу 100 кг, бил украден некаде во Јамболско.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Силјанов пишува дека „дрдорливоста“ на атентаторите ги отерала в затвор членовите на ЦК на МРО.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Писи пишува дека директорот немал каде да оди, зашто сè му било изгорено.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Лука Џеров, кој преку организационата мрежа во подробности ги следеле настаните, пишува дека, “за чест на Битола“, никој не се исплашил.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Лука Џеров пишува дека биле убиени 50-60 душии дека 300-40 биле ранети.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Католичката милосрдна сестра Писи во својот “Дневник“ пишува дека по дигањето во воздух на Банката “пред зори кај нас најнапред побара засолниште семејството од директорот на Банката, кое по некое чудо се извлекло живо од експлозијата и пожарот“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ст. Симеонов пишува дека, бидејќи ветените пари не доаѓале редовно, морал лично Орце да оди во Цариград и да го уреди ова прашање.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
За себе пишува дека не бил мачен.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Органџиев пишуваат дека динамитот бил дигнат од Гарванов. 74 Шатев, 293-294. 75 Истото, 290-294.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Англискиот вицеконзул во Скопје Фонтана пишува дека на 1 мај затворот во Штип бил „преполн“ - 150 души153.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Правдољубивиот пишува дека „патрицијот беше вџашен од ова ѕверско обожување на смртта, кое за срам на Верата, можеше да биде главна причина во животот на еден христијанин“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Игра со очи. Историја на еден живот“ е насловот на книгата во која нобеловецот Канети пишува дека човек треба да биде свесен дека во животот има недостижни нешта.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во статијата објавена во „ББЦ Мјузик магазин“, посветена на амузикалноста, авторот Лорин Стујарт, пишува дека причината што амузикалните пеат фалшливо се крие во тоа што не ги слушаат тоновите излезени од нив самите и поради тоа не се во состојба да се корегираат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во една од бројните примедби за проблемот на сексуалниот живот се зборува за „verga“ (membrum virile); меѓу другото Леонардо пишува дека тој уд, додуша, е врзан за човечката волја, но често има и сопствена и може да води сопствен живот без оглед на тоа дали човек е буден или спие. 236 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И така настапуваат говорници, во весниците пишуваат дека како резултат на определени негативни тенденции, во текот на минативе дваесет години нашиот крал не бил претерано добро облечен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но луѓето сепак почнаа да го учат и да си го тренираат јазикот, додека да го навикнат на вистината.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Едно од основните учења на Леонардо, чии што еротски живот бил крајно сложен, гласи: човекот поседува „desiderio“, страст, целиот човек е апарат на страста, наполно сексуално животно кое веќе не може да се ограничува.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Точно на пладне или во 3 по полноќ Мразам кога на поканата ми пишува дека треба да се појавам во 12 часот затоа што веднаш се гледам како Џон Вејн во стар каубојски филм, како вооружена одам на двобој.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во еден документ пишува дека го виделе во Кјото, некаде во времето кога таму се градел храмот Намбанџи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На четвртата година од своето везирување се разниша големиот везир Јусуф и како жртва на една опасна интрига одненадеж падна во немилост.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе се надоврзам на претходното прашање. На неколкуте фотокопирани листови од каталогот на твојот последен проект „Досие ‘96“ пишува дека спонзори се две Министерства и Сорос центарот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во шифри пишувал дека државата не може да опстане во зулуми, со што на крајот, би настрадала и војската на исламот (јаничарите), потсетуваше дека во неговата албанска земја има вигани, кои вредат за десет јунаци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ти ми пишуваше дека со себе во Турција си ги носел закониците и книгите на Монтескје што ти ги дале француските офицери во Поградец пред твоето заминување за Цариград.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според легендата, генералот Пиколомини на блиската планина Водно со својата војска под звуците на посмртен марш на воениот оркестар ја посматрал смртта на градот, а на австрискиот цар Леополд му пишувал дека решил, не од срце, да го закопа градот во пепел, со згради какви не видел, со џамии од најдобар мермер, украсени со илјадници кандила и позлатени алкорани, убави старини, градини...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така, Татко не можеше да најде пореална и поголема историска сцена од Скопје, за да го следи подемот и падот на империите за својата замислена Историја на Балканот низ падовите на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во библијата пишува дека на Аврам и Сара им се родило чедо на деведесет и деветтата година од животот...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Пленувањето на децата во Прилеп, како и зулумите во Чаништа и Лисиче ги огорчи сите слободољубиви Мариовци и во еден од летните дни на идната 1549 година се собраа во малото селце Сатока: земскиот кмет, кефалиите од сите села, поповите и други повидни луѓе и еднодушно го прифатија предлогот на поп Јакова: да се бранат од силниците, потпирајќи се на ферманот и бераатите од старите султани дадени на султанијата Мара, во кои пишуваше дека тој хаспосед Мариово нејзе и е отстапено и дека таа ги ослободила овие села од секакви давачки, та сега ова што го прави прилепскиот кадија е газење на тие стари закони и нивни права.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тврдат педесет години која била султанија на еден од твоите ни дедовци и прадедовци и дека во тие фермани и берати пишувало дека тој крај од големата наша царштина бил подарен од некоја ѓаурка Мара пред сто-сто и педесет години која била султанија на еден од твоите прадедовци.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во својата последна книга Галбрајт пишува дека за прв пат во историјата на модернитетот поголемиот број луѓе сакаат можности за онаа слобода што носи ризик.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во текот на модернитетот секогаш постоеше малцинство од привилегирани луѓе, членови на елитите, кои сакаа што помало мешање од страна на општеството, но мнозинството, доколку тоа му беше допуштено, нив ги прегласуваше и ја фаворизираше државната редистрибуција на доходот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Клисарот Нестор рече: - Сум сретнал каде што пишува дека светот уште не е довршен... Уште господ го довршува. Затоа има зло...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Ова е денешен весник“, рече, „од 10 декември, ‘Лос Ангелес тајмс’. Билтен на Цивилната одбрана. Пишува дека купуваат радиоапарати за нашите камиони за смет.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Бенјамин пишува дека, во превод, оригиналот станува поопфатен; Дерида додава дека преводот се однесува како „дете“ кое не е само „продукт“ подложен на законот на „репродукција“, туку кое покрај тоа ја има “моќта самостојно да говори” во нов и стилски различен, надополнувачки јазик, што ја одѕвонува „Вавилонската нота“ која предизвикува јазиците да растат. 78 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И на крајот уште пишува дека жителите ќе го блокираат патот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„И јас читав, Нина, ама таму не пишува дека располага и со богата библиотека, тоа ти го велам од лично искуство.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Ама тоа не е странично! Сфаќаш? Тука пишува дека тоа било - наша реалност!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
На другата страна од разгледницата со легенда Прованса Мистичните маслини, вие потсетувајќи на питата тикуш (со пилешко месо и јајца), која мајка ми ја подготви по моето враќање од Албанија, според крајот од романот Атеистички музеј пишувате дека можеби питата ќе биде уште повкусна ако се стават и исушените цветови на мајчина душица, рузмарин и маслини.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Животот ми е здодевен, сакам да се заљубам, а и во хороскоп пишуваше дека во сабота ќе ја запознаам најголемата љубов во животот, најверојатно облечена во црно.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Е токму во тие денови некој донесе писменце од тате во кое тој пишуваше дека е ослободен од логор во еден остров на море, бидејќи се јавил како доброволец и дека верува оти додека стигни писмото дома, тој цврсто ќе ги бие Италијанците...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ПАРАСКЕВА: Зошто во пиесата пишуваш дека си уметник кога си лудак? ЈАКОВ: Која е разликата?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Таму убаво пишува дека големата жалост од децата не треба да се крие, зашто тие вештачката рамнодушност ја толкуваат како недостиг на емоции, а тоа ги збунува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Повторно во Мажјачиштето, Жари пишува дека „двајцата луѓе кои ги нарекуваме Адам и Ева биле доведени во искушение од готови производи на трговците, чиј тотем била Змијата”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
На ум му падна и една друга света книга, некој псалтир, што ја беше видел кај струшкиот поп и од која овој му го прочита, со смеење, делот каде што пишуваше дека некој грешен јеромонах Данаил ја беше купил оваа книга од граматикот Тодор од охридското село Равне, и си ги дал за неа обетките од попадијата за позлатување и згора уште два перпера.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)