пишува (гл.) - тој (зам.)

„Отпадоците, крпениците и парталите на секојдневниот живот”, пишува тој, „постојано мораат да се пресвртуваат во знаци на една кохерентна национална култура додека самиот чин на наративно изведување интерпелира сè поголем круг национални субјекти.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
За кого, му падна ненадејно на ум да се запраша, го пишува тој својот дневник? За иднината, за неродените.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Пред изумот на буквите“, пишува тој во тоа дело, „Бог се објавуваше во хиероглифите; и навистина: што се небото, земјата, човекот, ако не хиероглифи на Неговата слава.“
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Некогаш, пишуваше тој, половината од нивите, шумите, говедата и овците во Маказар, биле на родот Поцо, но подоцна семејството, или семејствата, осиромашиле, а по Втората војна и тоа што останало, било земено од државата како некој неправедно создаден вишок, кулучко богатство.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Се надевавме - пишува тој - дека ќе добиеме пари од Цариградската група, но не добивме ништо“ 61.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Купив - пишува тој - 1.000 кг динамит за да избувне со страшна сила во Солун. Го купивме во Париз.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Еве што пишува тој: “Гемиџиите ги изразија идеализмот и чувството на одмазда што го беа опфатиле тогаш целиот македонски народ.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во саботата - пишува тој - „бандитите“ не презедоа ништо, но другиот ден, (неделата 3 мај) кон пладне, еден од нив се обиде да влезе во телеграфската станица, за, божем, да предаде телеграма, но бидејќи не само што одби да дозволи да го претресат, туку и се противстави, веднаш беше убиен од војниците.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Клозетската дупка“, пишува тој, „ни изгледа како врата во смртта. (...) Зошто да се плашиме од смртта?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Отпрвин, не ми беше јасно зошто ми пишува тој Џеф.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кој е тој роден од жена што се спротивил на мојата волја? – и стана од престолот на нозе. – Читај да видиме што пишува тој наш верен слуга?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Борхес треба“, пишува тој, „да се чита со очекувања поблиски до очекувањата на луѓето што се интересираат за Волтеровата conte philisophique отколку оние кои ги интересира романот на 19-иот век.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговите раскази се за стилот со кој се напишани.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И други критичари ја потврдиле неговата врзаност не за светот на стварното искуство туку за светот на интелектуални пропозиции.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И додава: „Тој, меѓутоа, се разликува од своите претходници од 18-иот век по тоа што предмет на неговите раскази е создавање на самиот стил...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)