ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Како подарок за збогување, Лу � сними на касета музика на која пееше и � ја подари.

Така Нико почна да пее во бар, во подрум, обидувајќи се да го совлада касетофонот.

Од своите раце на кои му почиваа очите, додека во главата му се роеја тие мисли, Лука Карер го крена погледот кон владиката.  „И јас”, рече спокојно градоначалникот.  Таа вечер Хрисостом остана, со расплетена коса да се моли во малиот параклис.

Тука на островот на поетот Дионисиј Соломос каде што е испеана „Химна на слободата”, слободните луѓе таа химна треба да ја пеат во животот.

Тогаш ранобудните петлиња долетуваа до врвовите на минарињата и оттаму пееја ли, пееја во дуети со оџите.

Пеев во осама. Пеев и за толпите и за осамениците.

Тоа е некој чуден глас кој ме упатува да ја чујам, пред сè, пораката на точката, а потоа и на сè друго.

И на двете војски овие пци им сториле абер, но ајде да поразмислиме малку што да правиме, — предложи тој.

Тивката јасна и свежа есенска ноќ даваше можност да се слушнат и петлите како пеат во Маково, Рапеш, Чаништа, та дури и тие од преку река во Бзовиќ и Старавина и на големо нивно изненадување, сега се слушна аскерската бурија не од Маково, туку од Старавина.

Тој нема повеќе да го гледа тажното лице на сестра си, за која се пее во селото: “Крстанице, мори, млада невесто што ти лице, мори, овенало како платно, мори, небелено...“

Ѕидниот часовник – предел во кој да го препознаеш белото велигденско оро околу црквата; црвената поплава на узреаните цреши; златниот прстен што на месечина го коват коњите околу стожерот во дворот; појавата на црните ѕвезди спроти луњите; фортуната во која останаа завеани кирајџиите; жените што со разголени дојки пеат во жетвите на далечните лета; сенката на старецот дури се крсти над трпезата; јаренцата што ги кубат перуниките во дворот; девојката која гледајќи ги размножува пупките на овошките; расфрланите коски на предците како ракопис на далечните потомства; прошетка под оваа априлска месечина кога си шептат нешто историјата и татковината,

Тогаш влезе Фискултурецот во игра; беше накострешен, како паун, како онојпат кога пееше во Стоби; праша: „Што ви значи потписот на есејот, Соломон-909?“

Бродвејскиот мјузикл, така, ги научил своите протогеј-зналци дека нивната восприемчивост за гејството на тој жанр можат да ја изразат само под услов на сопствена изолираност и скришност. [Ниедно момче] никогаш не било толку надвладеано од својата страст [кон бродвејскиот мјузикл] за да заборави да води сметка за тајноста во која уживало во него, а ако и заборавело, ако некогаш... нешто, ете, случајно доволно му го одвлекло вниманието, па да заборавело да ги превлече завесите пред својот настап [односно кога пеело и танцувало на албумите од првата бродвејска постава], поради што другите маалски момчиња успеале да го фатат на дело како сочувствително трепери со нумерите што ниту тоа ниту тие никогаш не ги гледале, бргу сфатило – и тоа предоцна – дека чувството на срам му било дадено, како и нагонот за повраќање во грлото, да му биде опомена да се варди од општественото понижување што, сигурно, ќе настапи ако некогаш му падне на памет да биде толку шашлив оптимист, што да го пренебрегне. (11) ‌Практиката да се слуша и да се пее во придружба на снимки од бродвејски мјузикли ги научила оние што уживале во тоа една претпазлива поука за срамот, всадувајќи им свест за невозможноста геј-желбата и геј-чувството некогаш да се преведат во јавен израз и во општествено одржлива стварност – како и изострено сознание за опасноста што ја повлекува и самиот обид да се стори тоа.

„Лесновчаните го благословиле зашто им пеел во црква на туѓ и неразбирлив јазик.

Им било жал: заедно со Васко Тушев убаво пееле во три гласа јуначки и свадбарски песни.

„Грк, Елин во мантија“, рече Никифор Ганевски. „Се налутил, запалил куќа.“ „Поп, значи, а? И улав.“

Лицата им се грчеле - црно и бело, биле ту негатив ту позитив на една глава. Мртво гледале кон трите запреги.

Потоа, следуваше вообичаената роденденска песна која сите ја пееја во еден глас.

Можеби пее во хор, и таму има баритони.

КАЛДРМА - пат поплочен со камен КАНОН - закон, правило КАНУШТИСА (СЕ) - се запозна; се здружи КАЊАРИТ - пее во црквата, црковен певец КАСАПБАШИЈА - главен, прв, најстар месар; старешина на месарите КАТИ - посебно место во тефтерот, големиот тефтер КАХТЕНИ ОРЕИ - веќе излупени плодови од горната зелена лушпа

Славејче ќе ни пее во куќава, велам, и одам, му носам вода.

Вчера се присетив и на една песна која ја пеев во хор на училиште.

Сакајќи да ѝ остане во сеќавање овој посебен ден во нивниот живот, тој почнува да пее песна за неа, на што таа се надоврзува и завршуваат во дует: „Ох, љубовта е толку слатка напролет, кога две срца пеат во мај....мила, мила, мила, ќе ме сакаш ли некогаш?

Јас убаво пеев во хорот, а таа веројатно мислеше дека не сум толку болна.

4. Ноќе да се чекори тихум муграта додека огрева отсекаде Сѐ од извор еден што потечува и утока една сал знае Во невиделото на темниот молк сѐ е кон сѐ затворено и сите страни на светот во една точка на копнежот се збрале на сонцето денот да му го понадат Шумата само чекорите на живинката ги познава и крилата вишно што се будат лазурот небесен го симињаат во пастелот на ведрата биднина Часот е тоа кога се живее и пее во мракот на успаните гори на високо Градите тишината ги полни со говор нов на утрото Гороцвеќе и божила му даруваат веќе на гласот со грстови што се истура во пристанот во чеканиот под гнездото на будната трепетлика

14. О однесете го нека спие долго со долг сон и закопана песна во црвеницата на својто мртво око Но не под врба проклета ко војник чемерен и заборавен од секој и не ко мома со жолтица на усните Исправен беше до задниот миг со песна стројна како `рбетот строен ко дрво извишено в лет Спуштете го под бука бушава лисје да падне да го разбуди ветер да вејне да го распее Зашто тој пее слушате ли пее та пее во вас неговата смрт со жал ве храни и надежи нови О однесете го нека спие долго

„Уште превивки“, пак побара, и пак бело и црвено; и пак низ клучалката на вратата со ѕвонењето на олуците се пробиваше времето и удираше тапо - капка по капка, со ретки удари на смалаксан пулс, на преслабо срце. * Пак беа во другата соба, тие двајца и тој, мрачниот победник во оваа ноќ, тој, полн со нешто што боли и што пее во зглобовите на рацете.

Одам до нив и ги допирам, сега, со верба што речиси пее во мене.

Дури ветеринарот Скрез со Лоте и другите луѓе пиеја и пееја во кафената, бикот седеше врзан пред вратата и чекаше да му се донесе пијалок: Лоте го тераше кафеџијата Јандро да му носи во кофа вино разблажено со вода, но бикот нишаше со главата, мукаше, и се лутеше што виното му го разблажуваат со вода; очите му светеа како жар, се вртеше и мукаше по некоја крава што ќе поминеше.

Птиците пеат в слобода, солнцето грее за живот!

Ако некому некогаш му се припее, си пее во себе за да не ги пресече другите.

Тој најубаво пееше во селото.

11. Поп Доне со Килета се смести во одајчето во даскалницата, владичкото, како што го викавме зашто во него требаше да спие владиката ако некогаш дојде да пее во нашата црква.

Треба нешто да ми се стори ќефот на Петрета Даскалот, зашто по воие извикувања тој ја запеа „Еден билбил што пее во мај месец...“.

Ми се слуша некоја птица да пее во шумата и си мислам дека сум отишла во некој друг свет, во некое друго време.

Голтам и ја слушам водата како ми пее во грлото.

Си ја чула?

- Зашто е најубава! – спремно одговорив. – „Само тоа е тоа, кока-кола”, пеат во една реклама на телевизија.