паѓа (гл.) - речиси (прил.)

Густата, распуштена коса и го обвива голиот врат во пламени јазици, робата што и паѓа речиси до босите стопала се чини исткаена од косата, во златниот отсјај од огнениот танц. – Ние сме... како византиски Ромео и Јулија – пелтечам.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И ден-денес се сеќавам на сѐ: на мирисот на нејзиното црно трико, во кое изгледаше величествено; се сеќавам дека трикото беше отворено токму кај стомакот, и јас за првпат во животот го видов папокот на Луција, нешто што потем ме прогонуваше цел живот и ми раѓаше сосема чудни и не сосем јасни телесни желби; се сеќавам на мирисот на нејзината коса, фатена во опашка што ѝ паѓаше речиси до половината (мирисаше на цимет), коса што додека ја поткревав ме галеше по лицето; се сеќавам и на полуиспотените раце со кои ме фати околу вратот кога доскокнуваше, што беше сосема непотребно движење од нејзина страна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)