паѓа (гл.) - длабоко (прил.)

Чардаците пак и конаците покрај манастирот, кои ги подигнаа скопските папуџии од еснафот, за Тодора беа како чардаци ни на небо, ни на земја од приказните на мајка ѝ и постарите сестри, зашто со око што добиваше крилја од нив, се гледаше целата котлина и Вардар, и се леташе високо, а не се паѓаше длабоко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Секако. Кога доаѓаат зборовите од повисоко паѓаат подлабоко...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)