паѓа (гл.) - асолен (прил.)

Сѐ дал господ, за нишчо не сме астретни, само ете така, коа позавалани ни се виа мажјето, та и јас од пуста измет :во куќата не можа глава да крена, тики дури и манџичка не ми паѓа асолно да си направа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)