Доцна во пролетта, па и во летото, кога почна да паѓа лисјето од липите, потоа есента и зимата, кога нивните гранки сосема соголеа, ние нестрпливо ја очекувавме новата пролет за да видиме што ќе се случи со нив, дали останале во живот или се исушиле.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
9. Во нашата градина растат кокичиња и паѓаат лисјата од дрвјата, истовремено.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)