ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Пепелта, при неговите занесени читања, која како да патуваше од книга во книга означувајќи една од варијантите на потрагите по балканскиот лавиринт, за мене значеше линија на нова потрага во која се криеја тајните на Татковиот живот.

Значи патуваш од Вардар па до Триглав. Летуваш воглавно во шатор. Јадиш чурук манџи и Ева конзерви.

Патував од мракот на земјата кон светлоста на денот.

Откога видел Силјан оти не веруваат, почнал да им кажува што му правел на татка си, како го поучувал татко му и тој не слушал, како се главил со дуовникот, како влегол во морето, како се нашол на долна земја, како правел муабет првата вечер у Аџи Кљак-кљак, како му прикажувал за старецот што го отепале децата и што колнал, како излегле двата извора од кога им изумреле сите деца од големата сипаница, како се сторил штрк и си врзал шише на гуша и како патувал од штрковата замја преку широкото море, како дошол над Плетвар и го окршил шишето, та си останал штрк и си дошол дома.

Се мислел, се мислел, мудрецот и рекол: „Душата, господаре: таа патува од раѓањето до смртта со човекот. Таа е светлото човеково...“

Жената која седеше до мене забележа дека ги слушам туѓите разговори, и дека се обидувам да не ги слушам.

Старицата до неа, Миа Краус, со која патувавме од Виена, зборуваше за своите внуци.

Животот е полнење на испразнет простор Светлост што патува од праг на праг Животот е река што тече и под мостот Нечујна од шепотот на молчеливиот мрак.

Кога се дозна за нејзината машинка за правење јуфки, купена уште во Италија, која беше речиси непозната во овој дел на Балканот, машинката патуваше од семејство до семејство.