Решеноста во неговиот писок беше толку тврда, што во неговиот глас се извиваше и прашањето дали тој сега воопшто би отстапил пред истрелот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Уште стигнувале гласови таму, во Скопје, дека есента постепено, ама сигурно отстапува пред зимата, сонцето сѐ помалку се задржувало на небото, ноќите станувале студени и долги, дечињата почнувале да се разболуваат.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Но, ни сега тој не можеше да отстапи пред нив повеќе ниеден чекор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И како што љубовта отстапува пред омразата, и омразата може да отстапи пред љубовта“.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)