отрча (гл.) - по (предл.)

Ама, ете, ја залуде оној нејзин фелтфебел Никодим и отрча по него како слепо кутренце по истурено млеко.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еј, не се бакнавме! се сети и подзапре дури кај првиот свиок на скалите, ја крена слободната рака во знак на поздрав, испрати еден воздушен бакнеж и исчезна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И додека повторуваше Доцнам, доцнам, а ти ме зазборуваш ја отвори вратата и отрча по скалите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можело да се случи Благоја да заскита од единицата. Можеби отрчал по некое здолниште и го загубил патот за враќање.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)