„Имаш право. Сонувала. Бидејќи и останало само да сонува!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во јазикот има одделни гласовни знакови или зборови за сите мисли, чувства и желби на еден човек, затоа јазикот на еден народ е негово духовно богатство и наследство во кое се заклучуваат отпечатени во гласовни знакови или зборови сите народни мисли, чувства и желби со коишто има живеано и живее еден народ и коишто се предаваат како нешто свето од едно поколение на друго.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Толку што се однесува до милионите, уживајте во фрагментите од книгата што ви ги пренесуваме. (Аббе Бузони)
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
На Ѓурчина, најнапред, му го претставив однесувањето на Огнена, се разбира со мои зборови; спомнатиот разговор помеѓу неа и мајка ми беше отпечатен во мојата глава, посебно делот во кој во детали се објаснуваше нивната љубовна врска; не ја заобиколив и гласната смеа на Огнена Гулева особено во моментите додека ја изложуваше својата зависливост!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Според мое мислење книгава, раскошно илустрирана, треба да се отпечати во пар милиони примероци (ја покрива целата палета на читачи, од дечурлана до тнр. постмодернисти!) и да се претвори во предлог-сценарио за холивудски спектакл со буџет од 100 милиони долари.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
А притоа изгледа заборавила дека синовите се создаваат во помлади години, а јас баеги одамна го загубив тој рок.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Замисли си“ му реков на Ѓурчина „онаа луда Огнена Гулева сонувала да преспие со тебе само за да и се роди и нејзе синче од познат главатар; зарем не те радува тоа?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)