Таа секогаш напаѓа фронтално, од темнината на мрачните ходници и во човека го открива него самиот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Јас сѐ негово познавав како свое, каде да беше меѓу децата, очите веднаш ќе го откриеја него прв.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Кога го откри него на дрвото, волкот си ја зеде неа со себе и отстапи в страна, продолжувајќи да ја дроби бавно со своите заби.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)