отиде (гл.) - на (предл.)

Со најновиот позитивен развој на настаните, Јакшиќ се надева дека сега ќе се повтори граѓанската постапка 11 и дека овој пат правичноста конечно ќе победи, а тој ќе биде во состојба да ги подмири долговите кон своите роднини и пријатели кои ги создаде овие години за да го спаси видот на едното око, а и да добие средства за да може да отиде на операција за, со помош на трансплантација на рожница, да го поврати видот на окото и како порано да биде нормално способна личност.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во кривичниот процес (кој беше воден пред судскиот совет во состав В.Миновска судија-претседател, С.Михајловска и С.Петров), а и оштетениот Јакшиќ имаше свој полномошник (адвокат М.Петковска – поротници/членови) осудениот управител беше застапуван од својот бранител (адвокат В.Петров), а и оштетениот Јакшиќ имаше свој полномошник (адвокат М.Максимовска) кој, во завршните зборови, предјави имотно-правно побарување во вредност од 3.500.000 МКД (57.375 ЕУР) кое ќе го бара во друга постапка. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И тоа утро Гоце рано отиде на дуќан, и тоа утро Султана му го донесе на Никола редовното кафе.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Отидовме на падините на Билга, требаше да се фатат два извора и едно мало речиште.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Најпосле, кога сѐ се смирило, отишле на бродот и ги ослободиле оние што биле врзани и почнале да го барат Едноокиот Полип, бидејќи него го немало меѓу оние што лежеле расфрлани на брегот.“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Откаде на Сивета толку пари: педесет, шеесет гроша за цело кило пченица?“ се прашаше сама со себе, и умот и појде како на секоја млада жена што си го сака мажа си, во женски — машки работи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Утредента Сиве не отиде на работа в планина, но купи цело кило пченица и на двапати по осмак ја однесе на воденицата и до вечерта донесе сто оки брашно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трајко си отиде на колибата за да се врати по две недели.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Гледај право, да не ти отиде фишекот на бош, оти сета работа ќе отиде на бош.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Под багремите светнаа бели чаршафи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Синот си отиде на работа. Старицата побрза долу. Во дворот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ване ја тупна торбата среде масата, не да ја разлути туку да ја поврати: - Татко отиде на работа?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И кога сега го прекори, мачорот, навреден и намуртен, отиде на прошетка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Мислиш дека ако ја напуштиш работата и отидеш на друго место, ќе ти биде поинаку, но каде и да отидеш, проблемот не е во местото, сакаш да отидеш на некое друго место, и кога ќе отидеш таму, ќе сфатиш дека работата не е во местото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Отиде на оседлан коњ, Пролетни дождови врз неговото семе скриени во плодовите...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Отиде на оседлан коњ Како сведоците на Јехова дури одеа на погуба.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Отидов на закопот, но не чувствував ништо; се видов со брат ми, но не чувствував ништо; ја видов Луција во една продавница со Земанек, но не чувствував ништо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ДАСКАЛОВ
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа утро, кога првпат разговаравме за трагите што никогаш не можеш да ги забележиш овде, под Сина Скала, надвор врнеше дожд, јас не отидов на училиште, а денот беше сосема беззначаен бидејќи сиот беше собран во една парталава сива облека; потсетуваше на изнемоштен изѕемнат бедник; стоеше под стреата и тоа пред самиот прозорец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Димко отиде на занает кај коларот од соседната улица, Аким пак се врати кај својот мајстор во слаткарската работилница, Баждар преседе некое време зад катинар потоа се изгуби од улицата кон онаа страна на Вардар и му стана помошник на еден рибар, за некое време остана кај него на работа да ги печали тврдите залаци на црниот леб, онака како што никогаш не ги печалел.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во сето тоа потсвесно сфатив дека мама и тато се отидени на работа и нема кој да ми помогне.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Утрата не беа така привлечни, зашто кога ќе се разбудев мама и тато веќе беа отидени на работа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога утредента отидов на училиште, се обидував пред Марина да не се издадам дека знам за нејзината тажна тајна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Седнавме на креветот. Ми кажа дека од сѐ што му оставиле оние кои го посвоиле, му останал само виенскиот дом на улицата Шонлатерн, сѐ друго отишло на пиење и коцка, или поточно, сѐ друго отишло на коцка додека пиел.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Си ги држевме рацете – некогаш се држевме така, и зад живоста на телото чувствувавме мекост на душа, потоа зад живоста на телото не чувствувавме ништо, а сега, преплетени со телата кои предвреме навестуваа старост, одново беа присутни нашите души, иако изладени, иако кршливи наместо меки, но сепак ги чувствувавме тие нејасни потреперувања на душата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Па го трампаа Асани, го ослободија Велиу од швајцарските затвори и на крај шутраков отиде на баци-рака кај Хашим Тачи. Ебате беља, ебате...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во тоа време и Анадолецот Ариф Исмаил ја ставил под клуч беговата воденица и отишол на коњ да слуша баботење на домашен оган кај некој побратим во Качаник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И како што надоаѓале пролетните поројници во свијокливото корито на Давидица, рекичка што некаде околу денот на светецот Петар е испиена преку ноќ од горештина, така ненадејно растеле и невисоките ѕидови на четириесет и трите воденици - груб камен врзан со иловица или, подоцна, со вар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да ѝ отиде на умот: од каде накаде вујко ми ова доба во дворот?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Стана и отиде на прозорецот, печката зад него беше усвитена од жар, беше слободен и отпуштен, свикнат и смирен во таа темничина, како полжав под своето самарче, без никаква желба за бунење, а неговото тело не бунцаше за ниеден ненаправен чекор, само едно тивко преместување во таа просторија, во таа долина, која сега ги тераше полека сите свои жители да се јават, како при некое чудно повечерие, да испуштат од себе по некој глас, секој по некој свој писок, или по некое будно око.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Очните капаци први се спуштија кај Рада, по што сите отидоа на спиење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сакам да пружам чаршав на масата, а таа се накривила, цел двор пропаднал накосо, па и количката на малечкото се стркалала и отишла на крајот од дворот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не е на одмет, мислеше, в недела да отидат на Коритница и да ги исчистат коритата; луѓето се слободни па ќе биде можно да се соберат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По две недели ќе биде Свето Благовештение; дотогаш во ливаѓето и оградите ќе стаса зелјето па за да зготват жените за празникот Риба на зелје под вршник, тие, мажите, ќе мораат да отидат на Црна и во Блатото за да изнафатат риби.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Попладнето, додека војниците врзан го чувале Тодета во палатката, тој, Куцаров, со други двајца офицери, отишол на Имотот за да ја сослушува Тодејца.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Главите на сојовите од Потковицата, речиси сите, заедно со Максима и со Костадина Дамчески уште од вечер отидоа на пазар во Прилеп, главно за да купуваат коприна, мониста, пулејки и друго што е потребно за везење и за украс на жените.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе навали сонцето, ноќта, и пак ќе отиде на меана. Кај Доксима Тренчески. И таму ќе се долива, ќе дополнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утредента му отиде на командирот нивни и се пожали. Имало некој толмач и се разбрале.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Им ја покажа слика од својот тримесечен син и отиде на мијалникот, каде се зафати со миење на чаши. - Како си Алек? Се спремате за јубилејот?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Страшно ѝ е да се спушти сама, о, колку е страшно!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еднаш напладне отидов на лизгање сам; измешан со луѓето, забележав како кон ридот се приближува Надењка и како ме бара со погледот...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше фатен во клопката на самиот себе, стиснат во црн преграб на својата крв, се повеќе исклештен во неверувањето дека навистина сака да отиде на една планина на чии рабови уште малку и ќе умре летото разјадено од ’рѓата на есента...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Наредниот ден ќе отидете на работа без вашата актовка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Би можеле повторно да отидеме на она место во шумата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вистина е дека јас отидов на местото да видам дали навистина таму има коски како што тврдел Симон.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Рано изутрината отиде на лов со пријателите, во планините, на еден час возење од Скопје.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Пак со вообичаената рутина набрзина подготвив малку јадење за тебе и го распоредив во пластични кутиички, сварив чај со мед и отидов на пазар да купам една пиперка, домат и кромид што ми ги нарача претходниот ден.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се дотерав и јас. Отидовме на гробишта.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Станаа тие, облекоа чизми, зедоа лопати и копачи и отидоа на насипот, Фрлаа на процепот камења, дрвја, базје, вреќи со песок и го затинаа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Го најде и се пријави, но му кажаа дека стариот султан умре уште пред два месеца, а новиот отиде на боиштето.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Отидоа на разни аништа да не бидат забележани од Турците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Уште на истиот час, кога даскалот Бино им зададе на I и II одделение и отиде на третата редица кај III одделение, Нешка, пишувајќи ја задачата од читанката, со навалена глава на левата рака, ги сврте очите налево.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На Пуловец, на границата, им „удри еден залп" на Србите што бегаа за Грчко и со две три момчиња, свои роднини, слезе до Бешишча и му отиде на поп Илија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста ја дочека пролетта и еден убав сечков ден ги опра на реката сите мотаници од нејзината предотина, а на другиот ден зеде дваесетина триесет јајца и му отиде на Колобана на анот и за сите купи пет шест чешити бои.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој побара три цени, та овие веќе му дадоа една и пол, но Петруш и понатака се колне во денешна света Петка, утрешна света сабота, други денешна света недела и сите годишни светци, си ја пцуе по десетти или стоти пат мајката оти не сака од нив да печали, и исчепкува уште една четвртинка од вредноста, убедувајќи ги своите пријатели дека им ја дава стоката „под зијан, само и само да не ги пушти на друго место, да им услужи, и да не речат прилепчани оти на Петруша му избегале муштериите и отишле на готов пазар кај комшијата Плашета.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ми смета што комшиите ми ги бројат ќесите кога се враќам од Тинекс; кога црни коли со црни стакла се паркираат у трава или пред Ристиќева; кога не можам да отидам на базен у зима, пошто некој шапшал не платил нешто; кога не можам да се отарасам од бубашвабите, пошто комшијата од седми немал 80 динара.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А не се одвојуваа ни вечерта кога полковниците отидоа на спиење: одеа по нив, ги следеа сѐ до конаците надевајќи се дека пак ќе им бидат фрлени коски.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Му текнало на Силјана оти така е како што му рекол Аџијата и си отишол на другиот крај на куќата да седи.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
По некоја недела ги спрегнал татко му Божин воловите и отишол на нива да ора.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Од големата болештина Силјан летнал како некој стршен и отишол на куќа, та си застанал на левата нога да ја плаче лошата болештина од скршената нога.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Размислувајќи ги овие зборови и друзи ноќта, Силјан уште во темни зори ја праштил в град и си ошол на еден ан кај што си одел секогаш.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Дејв не отиде на работа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Зад него, на брегот, неколку навивачи, еден во капечки костим, друг во избледена маица без ракави и куси пантолони, третиот актер со минималната чивава, сите со запалени цигари; две фрлени уловени рипки, едната претка, но млитаво, околу другата, неподвижна, се одомаќиле оси.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Се паркира пред кафеаната „New age“: и отидовме на ракиичка. Онака кејфски. Со таратур.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Од уста имам вадено. Свето знае, уште немам отидено на мајстор.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Иако зад себе го имаа големиот хит “Кажи ми”, иако дури и следниот сингл им беше хит, тие за Американците суште не беа супер-група. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 169
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во текот на педесетите постоеше голем проблем околу Лолита, па потоа околу издавањето на Љубовникот на Леди Четерли, а подоцна и поради Хенри Милер- овиот “Tropic of Cancer”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Политиката на цензурата во оваа замја отсекогаш ме фрлала во несвест - мислам, во секое време можеше да отидеш на 42. улица и да видиш кур и пичка и цицки и газ колку ти душа сака, а тогаш одеднаш, некој популарен филм беше, заради неколку разголени сцени, етикетиран како неморален.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Отиде на работа. Средуваше разни документи и предмети, но со умот, срцето и некои други органи беше во неговата зграда, на петнаесетиот кат, онаму каде живееше Елена.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тетка ми ме праша дали е во ред тука да јадеме наместо на трпезариската маса, затоа што тој ден ја чистела со некое средство што морало да отстои минимум еден ден.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога мајка ми дозна, не се израдува толку што ме викнале на конференција, туку што конечно ќе можам да отидам на гости кај тетка ми Олга и да си го запознаам сојот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Одвај отиде на Еко - дефилето, нејќеше да се двои од Иван, па двајцата имаат велосипед и сакаше двајцата да учевствуваат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Доцна попладне отидоа на Плоштадот Македонија.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тој не е во Скопје. Отиде на воена вежба.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
КЛАУС: Не? Со таков добар германски не сте отишле на некаква пракса?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
За покој и смирение на нејзината душа и за долг помен, четириесеттиот ден отидоа на гробишта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
После операцијата отиде на рехабилитација во една мала клиника во Швајцарија.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кога дојде вечерта, отидовме на прошетка.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кога отидовме на ливадата да го превртиме и сушиме сеното, сено не најдовме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Затоа отидов на железничката станица и купувам билет.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Изгледа дека му било здодевно да седи дома сам па, како што ми кажа, отишол на гости кај четири студентки што живееја на истата улица каде што беше нашиот изнајмен стан.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Освен тоа, имав хронично депресивно расположение поради тоа што не можев да отидам на младенци кај сестрите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Јас обожавам да скијам – не сум како него – одбивав да бидам ставена во истата група.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ама затоа ти водиш во „бутање” – се смееше татко ми. – Паметиш лани, кога овде, во Маврово, повраќаше од што се прејаде? – А ти Огне, паметиш кога зимоска, од седум дена, од пуста мрза само еднаш отиде на скијање?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)