Рајнер ги отворил писмата кои ги сочувал татко му; од едно од нив дознал дека бил посвоен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Седна на масата и го отвори писмото, при
кое веднаш погледот му падна на онаа слатка завршна реченица „Прими илјада целувки”.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Комесарот го отвори писмото. Во него Тале пишуваше: „На Трајчета, сѐ што порачавте му дадов.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Започнал да ги бара оние кои го зачнале, а патот го довел до Виена, каде оние за кои долго верувал дека му се родители живееле во времето кога го посвоиле.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Намерно не го отвори писмото пред љубопитните очи на сестра ѝ.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Сепак, признавам дека би сакал да го дознаам вистинскиот тек на неговите мисли кога ќе биде принуден да го отвори писмото што му го оставив во кутичето, откако ќе биде предизвикан од онаа што префектот ја именува како ’извесна личност’.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Саздо го отвора писмото и го чита.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Петар се вознемири, седна на најблиската клупа и го отвори писмото: „Најмил мој, денеска татко ми откри дека се гледаме.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)