отвора (гл.) - сандак (имн.)

Се нафрлија на дуќанот од Цветко и искупија сѐ што имаше внатре за јадење и за куќни потреби; страсните пушачи што беа останати без тутун, по две цигари редеа в уста за да се наситат; рошкаа луѓето низ дуќанот, претуриваа низ сѐ што ќе најдеа: отвораа сандаци, вреќи, кутии; искупија сѐ што им требаше и не требаше; дуќанџијата Цветко го молитуваше бога пак да даде дожд.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се спуштав во подрумот, го отворав сандакот, со она слатко чувство на таинственост и по којзнае кој пат, пребирав по неговата внатрешност.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Тики, Чедо е мојата најголема љубов.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа снага не може да се мери со ништо на оваа планета.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Многу ми е жал што не смеам да го отворам сандакот за да ги видиш неговите коски.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)