остане (гл.) - наш (прид.)

Мајка, која бришејќи ја насобраната прав врз отворените книги во библиотеката и на чардакот, се чудеше на различните облици на лавиринти и со својата изострена интуиција, насетуваше дека сопругот бездруго замислува ново поместување на семејството, макар што тогаш границите на земјата беа херметички затворени, особено границата зад која остана нашиот поранешен живот, со нашата стара куќа, со роднините.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но „културата“ останува нашиот основен поим за опфаќање на врската помеѓу облиците и општествените процеси; таа не е толку точна ознака колку што е чувар на местото за некоја поопшта и попрецизна категорија што ќе го артикулура формалното со општественото, за која не постои име – иако „жанр“ се доближува, барем на молекуларно ниво.156 Ако продолжам тука да се повикувам на „културата“, тоа е затоа што ја сфаќам на овој категорички начин.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кадуми продолжи да ми зборува со доверлива искреност, како пред пријател пред кој како да ги проверува своите потиснати мисли: - Историјата сигурно ќе н памети по еден динамичен владетел, водач во нашите егзили кој го има положено животот на одарот на палестинското жртвување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас добро знам дека не е ништо лесно во овие времиња, но добро знам дека останува наша задача да се оствари оваа благородна цел и да зајакне француско македонската соработка и пријателство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој останува нашиот симбол.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш не беше расположен директно да одговори на ова прашање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но јас тоа и не го очекував. на - Арафат - продолжи Дарвиш - остана нашиот тотален симбол.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тито и Хрушчов се изгушкаа. Простени беа греовите. А големата штета беше и остана наша.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од нас ќе остане нашиот изопштен и притаен одливок мал како хаику, како врв мал од што е далеку - како сонце тој жив талог во којшто со време сме се претопувале грч по грч, капка по капка крводарителски.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)