остане (гл.) - жив (прид.)

За нас најзначајно беше што подолго да ни останат живи козите, дури, ако треба, и да се смириме со Сталин, да му ги признаеме „нашите грешки”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Караницата со Сталин ни остави троа време и надеж дека козите ќе останат живи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со козите го пречекавме фашизмот и со нив останавме живи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А тој ми рече еее... мое дете таков е животот, некој умира, некој се раѓа, некој од болест оздравува како што оздраве и ти... затоа заборави на тоа и биди весела и среќна затоа што остана жива оти можеше и ти да умреш ако веднаш не те опериравме...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
По смрта на Сталин почнавме веќе да се соединуваме со родителите... Секако, со тие кои останаа живи.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
— Море, остана жив желен по Демирхисаријата, туку којзнае до кога.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ами ајде да правиме абер на началството во Битола, да му напишат некое писмо, да го поучат, понакараат, белки ќе се арниса од виа работи, — предложи Гуле и сам отиде еден ден „ на пазар" и му ја изнесе на Лозанчев и Дорев сета Толева работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од Арангела, кога падна еден снег, до стреи, одвај кај Мученици се распраи времето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дадоа некако знак за повлекување на исток и се источкаа низ растот тие што останаа живи; се ставија со Толевци, оставајќи го Пешковчето и десетина петнаесет четници и на овој црн врв.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Некои тврдеа дека едниот паднал на место и го запретале во некој трап, другиот умрел дома, а само едниот останал жив и се лекувал негде во Битола.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но селаните не ѝ се радуваа сега на пролетта како порано.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги снабдоа вепрчани дента со леб и Андон ги испрати по сртот Зелка, Ѓурѓишта, Трибор, Перун, Козјак, Добро Поле, Соколот, го фатија Кајмакчалан и си отидоа на мушата: Леринско, Воденско и Костурско, да се сретнат со Иванов, поп Трајков, Апостола, но без Цилета, бидејќи и тој падна во ова време како Пешковчето на ЛиЃураса.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ќе и истура под плочата, па по некое време ќе си и прибера, ако остана жив" — си помисли Андон и така направи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Околу Мученици се пораспарталија облаците и се прозаби небото за да може да се пробие некој и друг зрак од пролетното сонце. Му се израдуваа тие што останаа живи и излегоа крај ѕидиштата да ги затоплат измрзнатите коски и да ја поискашлаат кашлицата што ги нападна уште пред два три месеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И така аскерите ги зазедоа куќите, a селаните ги преселија децата во племните. Co стискаа, мрзнеа, боледуваа; изумреа сите деца под една година и старците, додека пукна пролетта да се постоплат на сонцето тие што останаа живи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еднаш ме вапцавте вие, уште еднаш ќе имате здравје“ и остана; што можевме да му правиме! — му одговори Гарванов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Да правиме давии, да кажуаме на мудурот во Витолишча — ќе нѐ избесе ако остане жив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И ногата му е скршена. Ќе лежи подолго.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сирота мајка му. Јас го имам дома, тука да го гледам и негувам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Останале живи... не се осакатиле...“ кажуваше мајка му, а солзи ѝ се тркалаа низ бледото лице.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Членовите на мисијата Смит, Парвс, Томлинсон и Топсон биле убиени при еден напад на бугарската војска, а единствено Лис останал жив.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- Партизаните јаделе. Мнозина останале живи од него. Јади!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За воопшто да дознае што е преживување, човек пред сѐ треба да остане жив.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На децата им беше мило дека зајко останал жив.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Еве четири во пет месеци од востанието поминаа, а тие четници што останаа живи уште се горе в планина.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Луѓето, колку подолго чекаа, толку повеќе се уверуваа дека не дошол никој друг, туку Иле Вегов - Брчалото, за кого сите тие беа сигурни дека ако воопшто Иле Вегов - Брчалото некаде на светов останал жив, тој сега веќе треба да биде умрен.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Обајцата и нѐ намести: Казахстан па Сибир.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сите умреа, само јас останав жив.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Немав ниту потреба, ниту сила да ѝ објаснувам дека голото практицирање на фолклорните форми нужно води кон нивна политизација и идеолошка злоупотреба, кон еден ситноуметнички, малограѓански дух на паланката кој бара политичка поддршка за да остане жив, да опстане во живата конкуренција на светските уметнички форми.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Оној навистина ги има сите права да се убие и засега единствен начин да остане жив е твојата спремност да му помогнеш.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
И кога носевме ранети, ако поминувавме покрај црква, застанувавме и се молевме за тие кои беа во носилките. Да останат живи....
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога зазори, кралската војска ги собра сите кои останаа живи - заробеници и ранети и ги викнаа сите жители на Лерин за да ги видат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тука, во подножјата на овие ридишта беше онеспособена IX дивизија на владината војска, но и од партизаните многу не останаа живи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И лошо се чувствувавме затоа што одеднаш станавме цивили и чудно ни беше без нашите војнички цокули, панталони, блузи, капи, без наредби и команданти и бевме среќни што останавме живи...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Што се однесува до гемиџиите, нема потреба нашироко да се објаснува колку моралниот лик на оние што останале живи бледнее пред херојските ликови на еден Орце, Коста, Мече, Пингов, Трчков, Цветко.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Случајот сакал Шатев да се зафати со извршувањето на најризичната задача, но задача која во исто време нудела и извесни шанси да се спаси ако сака да остане жив.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Повеќето од нив останале живи и имале услови да се спасат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
За да се спаси, се фрлил од скалите на општинската зграда, но останал жив иако бил тешко ранет.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Останале живи: Павел Шатев, Георги Богданов, Милан Арсов и Марко Башнаков.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Орце Попјорданов, Костадин Кирков, Милан Арсов, Георги Богданов, Марко Бошнаков и Цветко Трајаков останале живи и се прибрале по своите домови.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Впрочем, тој е еден од двајцата останати живи гемиџии што оставиле свои спомени и што пишуваат за ова прашање.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Како останал и зошто останал жив мојот прапрапрадедо, мене до ден денешен не ми е јасно“, раскажуваше Моне Хнџов-Даров. Ние слушавме, слушавме, но не му верувавме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Подготвувањето на едно востание се продолжува 5-10 години и после сите замешани во него или умираат или пак, ако останат живи, треба да останат без ништо и да си изберат некоја друга работа што ќе треба да ја зафатат одново и за која можеби и не се сосем подготвени.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сите му се чудеа како останува жив.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Фала му на господа, речи, што останавме живи...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тие кучиња што останаа живи, се разбегаа и ниедно повеќе не му се врати.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По пробивањето на фронтот и по растурањето на војските, тие што останаа живи се вратија дома; само Трајана Блосоениот го немаше никаде; одеше жена му Царјанка кај оние што се вратија живи, ги распрашуваше, ги молеше да ѝ кажат нешто за Трајана, да ѝ кажат барем гробот каде му е, коските да му ги пренесе; но никој ништо не знаеше да ѝ каже.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Денес, мила моја, може да се остане жив единствено ако не се праша, ако не се знае ништо, ако не се има очи и мисла за ништо од сево ова што станува околу нас. Обиди се да ми поверуваш...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сега, пак, ќе Ве посоветувам само едно: ако сакате да останете жив, не дозволувајте ѝ на соодветната личност да се сврти.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И детето Итер Петре, ош малечко кога беше, па поачик, па поитер испадна од Насрадин-оџа, тогај и довек.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Силјан беше многу гален и од татка и од мајка, чунки од многу синои Божиној само Силјан беше останал жив, та од тоа беше гален многу и беше го ожениле уште на шеснаесет години и на седумнаесетте години му се роди на Силјана едно машко дете, му го викаа Велко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Од тоа на оџата му било криво.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Затова си останал жив.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Уште во детството, имаше малку луѓе во селото, што беа останати живи за да го паметуваат тоа, заминал Језекил првопратено на туѓина со некоја тајфа, сонувајќи и тој, како и сите други мажи во селото, со својата детска главичка, дека во тој свет, што пукнал пред него под пролетното небо, ќе изнајде и за себе нешто што ќе му биде доста за да го израдува и за да го прерани, дека ќе успее да сработи со своите вредни рачички за себе и за своите дома.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само пет минути пред тоа непознато лице го извести директорот, некој си Французин Берже и тој остана жив, но премногу уплашен и растроен.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Истражувале како да се сочуваат, да останат толку колку што останале живи и пак, без караници, умно наслушнувајќи се еден со друг, се поделиле: едните мислеле дека е побезопасно да се патува дење, другите верувале дека ноќе не ќе сретнат никого дури ни на царски друм.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој ѝ се чудеше на прикаската: удрила зла чума на царските синови и ги ничкосала, најмалиот останал жив за да се бори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сѐ повеќе ги притискала смртта на оние со кои пошле од своето бедно село што се споменувало само во даночната администрација или во беговските тефтери и се мачеле дури и на спиење од сеќавањето за вчерашните восочни лица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од ридот се ближеше зловолно гровтање. Наслушнав. Тоа, всушност, некој крај огнот дишеше со возбуда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мајчице слатка, си имала среќа да ти останам жива...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Никој не сме знаеле дека си останал жив, па не верувам ни Антица да се надева.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И така, благодарение на него останав жива.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ако понекој случај пак остане жив, ќе биде слеп, можеби глув, а ти гарантирам со глава дека ќе онеме!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, каде ќе излетаат, тоа беа високи прозорци, речиси до таван, и надежта да се остане жив беше никаква.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А никој од неговите домашни не веруваше дека ќе остане жив.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сликан е на Солунскиот фронт за спомен ако остане жив или ако загине сликата да му се прати дома за да ја закопаат во гробот неа место него.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Само му рече: „Добро е што остана жив...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Само тие зборови останаа живи од некогашното знаење на турскиот јазик.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој живееше со својата можна легенда, како ретко кој друг владетел во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Колку и да се пластеа подоцна во мојата свест албанскиот мајчин јазик, македонскиот јазик на моето школување во Македонија со другите јазици како и српско-хрватскиот, бугарскиот, па францускиот, италјанскиот, германскиот, другите јазици на моето школување, остана жив засекогаш бабиниот аманет од заборавениот турски јазик, бабината синтагма а kapi, во која како да беа содржани пораките на сите учени и недоучени јазици!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакаше да остане жив и по смртта, да продолжи неговиот култ на владеење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не случајно зборот табиет толку силно се вкоренил и останал жив и во балканските јазици?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Минав и останав жив низ пеколот на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откривајќи ги старите судски списи на Битолскиот кадилак, односно сиџилите од XVI до XIX век, толкувајќи ги речиси до крајот на животот во Архивот на државата Македонија, во него остана жив и стариот османскотурски јазик со персиските и арапските примеси.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вистина е, но за тоа има посебни причини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тивок глас, со желба никој да не слушне: „Ќе читаш ако останеш жив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И веќе на земјата не останал жив човек. Никој, ни дете ни коте.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Моите очи останаа живи само за ток експонат во гробницата на ненужните стари мечови и наџаци, кубури, клопотарци, икони, лажни Буди и Шиви, црковни книги, евзонски носии, светогорски бројници, сребрени пехари и фајански ламби, кандила, беговски чибуци, во тој калеидоскоп во кој вчерашното време умрело под 'рѓата на механизмите на секаквите дрвени и порцеланени часовници и го нема зад правливоста на старите огледала тоа време од кое испариле и кросниците и творците на сета излитеност. Рубина - но дали Фаин?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Паметна работа е да се кршат правилата и притоа да се остане жив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но ако целта не е да се остане жив, туку да се остане човек, каква важност има тоа?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега кога се препозна себеси како мртов човек, му стана важно да остане жив што е можно подолго.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Немаше прекор, ни во нивните лица, ни во нивните срца, само сознанието дека тие мора да умрат за тој да може да остане жив и дека тоа е дел од неизбежниот поредок на нештата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога ги здогледа зборовите „ Те сакам“ желбата да остане жив надојде во него и преземањето на ситни ризици наеднаш му изгледаше глупаво.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оф, леле, Господи, прости ми за дека сум останал жив... така ми било пишано - од Тебе, Господи... сите простате ми...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Ги сосековме! Еве, овој останал жив! - го туркаат грубо, за да се ничкоса врз земјата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога го слегоа и минаа низ дворот, кучето (што остана живо од ”кучеубијците” благодарение на Богуле што го скри в шума) пак излета од куќичката, но овој пат не залаа на Илко како порано, туку немо гледаше во ковчегот и луѓето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тие што останаа живи ги налегнаа, ги изврзаа и заедно со жените и децата ги истераа од црквата, а неа откако ги извадија двајцата мртви сејмени, ја запалија со сите исклани селани во неа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Овој се поразмрда, постенка пак, пушти една длабока воздишка и проговори: – Што стана ова со нас, бре ќерки? – Гајрет, кади баба, гајрет – почна да го теши Ајша, задоволна што остана жив нејзиниот добар кадија. IX дел ОД ПУСТОШЕЊЕТО на Чаништа и одведувањето на Анѓа се потресоа селаните и решија да се бранат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кој ќе умре – ништо не губи, а ако некој остане жив – многу ќе спечали.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но вратата не се отвори во ноќта и тие останаа живи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но таа го виде само едното дете прободено, додека другите две свекрва и успеала да ги скрие во кочината, та не ги нашле, и тие останаа живи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ги налегнаа и другите што останаа живи, а повеќето и загинаа. He ги колеа или убиваа налегнатите, зашто така беше наредбата со време издадена на војската: колку што се може, повеќе живи да се налегнат, за да се исполни царската заповед.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во тврдината Пешта се собраа речиси сите водачи што останаа живи и ги затворија тешките железни порти.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Оние од Сатока што останаа живи не се вратија веќе во изгореното и испустено селце; но останаа во долот каде што беа засолнети од опасноста и го нарекоа своето ново село Бежиште – куртулиште.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Да останеме живи? – праша најстариот брат. – Ти, за ова, Мајко, никогаш не си ни раскажувала.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Вие сте продадени души... Непријатели држите во манастиров... Останаа живи на Кајмакчалан, не ги смачкавме, а сега се прават пријатели... Вие сте издајници... Заради нив сакате и мене да ме убиете...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го мобилизираа за на фронт, но го ранија и едвај остана жив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го проби оловото но ако останеше жив ќе го чекаше ли своето распетие?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гробот сал нејзе ѝ остана жив, неизоран, само неа Бог не ја заборави…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ова полифоно пеење на немирењето и компромисот, никогаш до крај разгатнато, никогаш довршено, останато живо со своите пораки, еден ден некој од потомците судбоносно да го протолкува.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Силјан беше многу гален и од татка и од мајка, чунки од многу синови Божинови само Силјан беше останал жив, та од тоа беше гален многу и беше го ожениле уште на шеснаесет години и на седумнаесетте години му се роди на Силјана едно дете машко, му го викаа Велко.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- А што стана со Високиот? - праша Јован. - Удри со главата на карпата, а неговиот другар падна под предното тркало на камионот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Уште троа деца ни останаа живи... Господе, господе!...“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А забрадената жена продолжи: - Удри со ногата на врата, се исправи некако чудно, ме погледна, замолча долго, а потоа на нашински рече: „Мајче, крај гробиштата има многу убиени“.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А Ѓорѓи Церјан останал жив и долги години со едно уво.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Значи и ти си бил на списокот... - рече тивко Пандо. - Бев, ама останав жив...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Високиот, мајчичето негово, сакаше да стигне порано тука, во Елбасан.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Море како останав жив, прашај ме, - со навредлив глас се одгласи Коста и замоли: - Оди, жити здравје, и донеси ми ја гуската зашто ќе се измочам в кревет. Оди..
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Капиданот или кој беше не знам, ми пријде и ме праша: - „Од ова село си ти?“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Скришум погледнува кон жените меѓу кои седи и Ристана. По мажот сите ја викаат Крстовица.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Денес останав жив можеби затоа што постојано мислев на тебе...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога мајка ѝ се врати од пат и кога ја виде каде што лежи и кога дозна од што, и идеше да ја истепа, но и се радуваше што останала жива.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Залутав одамна љубопитна во овој грд пејсаж од железо цреп и бетон но сепак останав жива Сега сум малечка полјанка на туѓите убави надежи за кои го крадам неверна ветерот од реката Безброј патувања им нудам на очите и стапалките што паѓаат уморени на моите сиромашни откоси Но спомени имам и јас па свенувам штом ќе ми шепнат дека сум била шарено крило на убавината Шарено крило на младоста во коренот на плитките води што растат со жолтиот спомен во купишта од сено
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
У тој час го бил дјавол, тоја што бил како воин, и едва остана жив.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
— Како остана жив, го прашувам?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Молчи, вели мајка, нели остана жив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така, како некој постојано да ме тера да загинам, а јас постојано да одам за да останам жива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Молчи кога остана жив, ќе му велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дедо го прашува како остана жив, а татко вели: требало да останам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во меѓувреме владината војска својот главен удар го насочи на Лисец, но пред тоа се водеа тешки борби за ридот Чука каде не е утврдено дали некој од бранителите остана жив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И кој знае дали и мене, ако останам жив, нема да ми залепи нешто затоа што правев во Отешево и дека сега ви кажувам за Отешево...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дури подоцна истиот ден некој ја нашол маската натоварена како си пасе, ги собрал расфрлените работи и кога тргнал надолу кон селото, детето почнало да плаче од вреќата и така дедо Стефан останал жив и здрав.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Напишав проштално писмо и го оставив најгоре во сандакот, каде што ми беше чеизот и меѓу другото забелешка „Ако останам жива – добро, ако пак загинам, од чеизот да им се даде на децата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Покрај сѐ, ние заедно со Мане Шнајдерот работевме за движењето, а јас си размислував ако одиме во партизани и ако останеме живи, можеби животот ќе се измени, па тогаш можеби и ќе се земеме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас веднаш како санитарка му ја преврзав раката, а тој ми рече: Сега, нема ли да ми кажеш дека ме сакаш, а јас му одговорив: Ќе се земеме ако останеме живи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мајка ми му се молела: „Лазо, те молам, ако останам жива, ќе го купиме волот“.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Така ли е, ти си останал жив, иако си испил толку многу апчиња. 6 За несреќа, тој период бев во толку длабока емоционална фаза, во суштина, многу осамена.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)