Ќе вршат насилства над нашата женска челад; очекуваната жетва по полињата ќе ни ја испозапалат; луѓето ќе ни ги распнат на страшилата по овоштарниците и така тие ќе се претворат во храна за гавраните.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А јас еве доаѓам овде, божем да го земам клучот, за да не ми остане душата затворена.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тројцата браќа почнале сомничаво да се гледаат, внимавајќи врз незавршениот ѕид да не падне ни нивната сенка, зашто кога нема друго, тогаш во градбата може да остане душата на оној чијашто сенка в мигот ја заробила градбата умира како несреќник кого што го погодиле љубовни јадови.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Веќе немам сила, не остана душа во мене.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)