остане (гл.) - три (бр.)

Откако му ги кажа сите новости за куќата и за децата, за пријателите кои го барале, Татко, неочекувано, ѝ рече: - Мила моја, на бирото, дента кога ме однесовте в болница, останаа три сиџили, непреведени докрај.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Нема потреба да разговараме, ништо не би можело да се каже преку тој нечувствителен и недоверлив бедем од лица и чадори помеѓу Мари-Клод и мене; остануваат три станици што се вкрстуваат со други линии, Мари-Клод ќе мора да одбере една од нив, да излезе од перонот, да тргне по некој од ходниците или да ги побара скалите за излез, независно од мојот избор кој овојпат нема да го променам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Наместо една недела, во Амстердам останав три недели.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ама ми останаа три црвени, од свекрва ми.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ми вели, фрли ја јамболлијата долу. Ја фрливме и тогаш ројот се спушти по неа.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Девет саата си на работа, два у кола, уште два ги носиш децата на секции, спорт и сл., на јадење губиш саатипол, гледаш телевизија 2 саата, саат на туширање и средување, саат на поливање трава или чистење снег, еден саат се расправаш на телефон со разни аквизитери, саат проаѓаш со домашното на децата и у најбољи случај ти остануваат три саата за спање.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
После неколку години се вработив како професор по литература во Универзитетот на Северна Аризона и за време на првиот семестар таму ја напишав првата верзија на “Каде што работам”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како шивачка бев катастрофална, не можев да сошијам ни еден прав шев.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
--- На деветнаесет години се вработив во една фабрика за фармерки, и таму останав три дена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Расказот се роди како порој на емоции, како што приказните се раѓаат кога чувствата и зборовите се во синхронија. . .
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)