оживее (гл.) - и (сврз.)

Влезе таа како замајана во куќата, загледувајќи во секој агол како божем бара нешто. Ѝ се чинеше дека сѐ оживеало и ѝ шепоти: „Иде... иде...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За првпат во животот тој не почувствува презир за проловите, ниту пак мислеше за нив како за неподвижна сила која еден ден ќе оживее и ќе го обнови светот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И тогаш ќе се појави глувчето и од него, „како да се стресе, како да се размрда“, ќе оживее и куќата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Небичас дамката оживеала и станала џуџест жерав, по многу нешта сличен на еден цртеж во Музејот на современата уметност во еден град.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Светлоста на знаењето нема во себе топлина; оној што само знае, а не верува во Бога, чтение врши така што се лизга само по буквите и зборовите, како светлината месечева што се лизга по карпата, не навлегувајќи во нејзината утроба и не стоплувајќи ја, затоа што таа светлина, студена, никогаш не ќе може да ги загрее душите на зборовите, да ги оживее и да ги разбере вистински, со срце, а не со разум.“ Мислев дека сонувам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Провери да не човекот од снег оживеал и се стоплил среде ден, а јас, ноќта, сум исчезнал (изѕемнал) оснежен и бел.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Жеравот се почувствувал ништожен во споредба со големите жерави. Бескрајно очаен, слетал крај реката.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)