Велат ќе мерат, што ли, а некои пак зборуваат ќе си дошле луѓето онака, да се одморат во планинава, да се надишат чист воздух...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Со еден збор ќе одморам во потта и крвта што ги пролеав во борбата против англоамериканскиот империјализам и домашните предавници, во борбата, велам, за народната слобода и светската пролетерска револуција. Токму како што рече другарот Захаријадис.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Со прстите на својата смеа што кружат во муграта наслутена те вадам од ова задушено купе што живее со здивот на тунелите и те водам во синиот и широк сон на јавата да се одмориш во зеленилото на пристигањето.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)