одмавнува (гл.) - со (предл.)

Со изненадениот поглед немо ја прашува што ѝ е, а таа со едната рака ја брише солзата што ѝ се лизга по мазниот образ и насмевната одмавнува со главата давајќи му на знаење дека е добро.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ја крева нејзината дланка до усните и ја бакнува, а таа го гледа, стаписана, со црните очи од кои не престануваа да извираат солзи, додека брадата ѝ трепери од возбуда.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Знаете ли каде ова се случува?“ - ме погледнува. „Не“, одмавнувам со главата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Не требаше да му ја дадам онаа книга“, рече Лу одмавнувајќи со главата. Не знаев за што зборува.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога некое од поголемките школници ќе се понудеше да ѝ помогне, таа само одмавнуваше со раката.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тоја благо одмавнува со главата: - Не.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Просто не се покажувал како амбициозен, одмавнувал со рака.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)