Учителот откако ги откри овие самотници во планината, ги засака како свои, одеше таму трипати во годината и им носеше топла облека, храна, шеќер и сол.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Реков веќе дека редовно одев таму, вртев наоколу во местото, се вѕирав лево и десно, но немав храброст да погледнам на дното.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Скопје е како село.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Ми велеше ...кај ќе одиш таму?
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тој често се втркаше околу него, а особено кога ние не сакавме повеќе да одиме таму ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Со Земанек често одевме таму на ручек.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Впрочем, во голема мера ја земаше здраво за готово претставата дека машката хомосексуалност како културна практика се состои од низа поткултурни реакции кон главнотековната култура – имено, од запоседнувањето и преозначувањето на хетеросексуалните облици и артефакти.
Но, тешко дека сакам да го одрекувам и да го потценувам постоењето на геј-култура што ја создале гејови.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-мажите и понатаму трагаат по свои прикази и по одрази на своето постоење во културните творби, а заинтересирани се да дознаваат за други геј-мажи од минатото и од сегашноста, да откриваат како геј-мажите си ги раководеле животот, љубовта, борбата за слобода и за достоинство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Голем дел од изворната машка геј-култура не почива врз идентификацијата со негеј-ликови и со негеј-општествени и културни облици, туку врз самиот машки геј-идентитет и врз трудот тој да се истражува.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Некои геј-мажи навистина си ги почитуваат историските претходници, како што сведочи книгата на Бартлет за Вајлд.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За тие цели, геј-мажите создале жив, многуопфатен експлицитен корпус од пишани, филмски и музички дела, знаменита акумулација на научни и критички трудови, како и институционални простори за натамошно проучување, размислување и откривање.
Понатаму, постои обемна популарна литература чија цел е да шири меѓу геј-мажите корисни сознанија за геј-мажите, од совети за дотерување, преку геј-историја, до што да се очекува од една геј-љубовна врска.436 Оригиналното издание на Радоста на геј-сексот (The Joy of Gay Sex), објавено во 1977 г., содржи не само илустрирани написи во кои се опишуваат разни сексуални пози туку и објаснувања што се тоа дискотеки, зошто геј-мажите одат таму и како треба човек да се однесува во нив, како и написи за особената важност на пријателствата во животот на геј-мажите или за тоа како човек да се справува со љубомората, а, сепак, да има среќна врска што не е сексуално исклучива.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
18. Иако не убедуваа дека патот за Бурељ е лош и раскопан, се пак, одлучивме да одиме таму. Стигнавме ноќе.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Нејсе. Ние, три - четири жени, пак го викнавме старчето и со молитви го замоливме пак да оди во тоа албанско село Шкумбин и да се распраша дали е далеку таа пуста касаба Дуреси и како да се оди таму.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Човекот се сврти на запад и, покажувајќи со рака, почна да не убедува дека со оваа кола не би можеле да одиме таму, бидејќи патот е во изградба и многу е раскопан.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Чувствував дека сама не сака да оди таму.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Понекогаш одев таму за време на неговите работни часови, затоа што слободниот дел од денот го минуваше само со Марта Бернајс.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На еден од креветите во просторијата во која ме одведе брат ми, неподвижно лежеше млад човек, кого претходниот ден го извлекле од Дунав штом се фрлил во реката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мажот подбивно ѝ одговорил: „Дом е место каде што мораат да те примат кога мораш да одиш таму”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Неколку недели чекаа да дојде некој од властите од Тополчани, од Прилеп, или од Битола и да се заинтересира за бомбата, но кога се пронесоа гласови дека овчарите, а и некои од дечиштата, оделе таму и ја прерипнувале со стап, или без него, се уплашија да не се стори некоја пакост, па ги одредија Крстета Јанчески, кој во Второ бугарско стана кмет на Потковицата, Најда Акиноски и Ѓорета Дамчески, кој од помладите луѓе изби во прв ред, да отидат во Тополчани, а ако не успеат таму во Прилеп, ако не успеат и таму во Битола, и да бараат да дојде некој оттаму и да ја растури бомбата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Или на што се качува, што би рекла Нора, што се прави еманципирана интелектуалка. 31 јануари Ќе одиме таму.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Покрај кралицата и – 7 февруари На лекување.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Верувај, јас уште пред да одам таму, бев некако задоен со читањето и духот на славниот Дон Кихот на Сервантес.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Одам таму каде сѐ започнува каде сѐ се раѓа, каде ќе се сопнам од вистината и разбудам во еден друг свет, каде ќе можам да бирам како ќе живеам....
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Мојот еким Ибраим-ага вели дека ми е крајно време да одам таму. Водата била топла и многу лековита.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ако требаше, на пример, да оди во бавчите од татко му кон охридското џаде, пред да оди таму тој небаре веќе беше стасан во бавчите и береше јаболка, а и кога ќе се отклонеше назад, тој сѐ уште живееше со сѐ што погледот му беше насобрал оттаму.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- Знаев јас, си велев, што им треба на децата да одат таму.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
А народот ќе оди таму каде што ќе помине моливот на картата...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Се грееја, пушеа, плукаа настрана и во огнот, во крстовите што гореа, и се смееја.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Неколку војници ги откопнуваа крстовите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Кога одевме таму, велевме: одиме кај партизаните.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Го погледнав во очи оној што го цепеше крстот, го гледав долго. Не се засрами.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Тогаш тие пак нешто зборуваа и пак војникот ми рече: - Господинот офицер вели да одиш таму, - тој покажа со рака – и да видиш дали има накој од твоето село.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Хичкок: „Во мелодрама не смеете да дозволите личностите да одат таму кадешто тие сакаат да одат.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Еднаш на две недели, одам таму и да си ја наполнам корпата, и да си уживам во амбиентот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- Ајде, оди таму кажи им на другите деца и не прашувај многу, - ми рече чичкото што чучеше на земја и затресе еден шраф со раката да види дали е добро зацврстен.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Се засрамив како да сум направила нешто лошо.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Затоа морала да троши многу пари кога одела таму.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Потоа едно утро мајка ми ме прати да купам леб.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Немаше веќе што да се прави, па престанавме да одиме таму и почнавме да играме фудбал на ливадата со машките или пак да си играме ластик или народна на улица.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ајде да одиме таму каде што е волната и да си јa завршиме работата за којa сме дојдени тука.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Детроит... - Кога ќе си оди таму о Детроит, кажи му да го побара син ми, Митре.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Знае каде поминува колоната. Неколкупати има одено таму. Чека.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но тоа последното мое лето во селото, велам последното зошто подоцна со години не одев таму, се случи нешто многу лошо. Го изгубивме Тома.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ние тројцата браќа одевме таму да го чекаме, тој не се погоди да дојде токму во тоа време кога ние го исчекувавме.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
На тоа дедо ми му одговори вака: - Едно рулче магарето на Петрета не го претоварува, а ако претка таму, Петре ќе знае да му го сврти умот да му оди таму каде што треба да му оди.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
„А балистите?“ „Какви балисти! Нашите одат таму по бачилата, кркаат млеко, зелници, маст, сирење и урда, а тие им кажуваат на балистите да се тргнат.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Никој не те прашува дали сакаш и дали можеш. Оди таму и — одиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Не одете таму, вели Хубер, социјализмот е секаде иста болест.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Право ќе одиме таму, велиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- О, така е најдобро! – свикав – да одиме таму каде што никој од моите домашни никогаш досега не бил!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)