оди (гл.) - прекутрупа (прил.)

Навлегуваат во сокакот помеѓу оградата Јанческа и чифлигот Јаузоски и кога излегуваат од него и тие одат право по средината на Градишки Пат и право пругоре и право спрема кај нив одат прекутрупа по падините на Зедница.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Животот во паника ќе кидне прудолу да провери дали сѐ уште е тоа што мисли дека е: заден миг на свесност кога сѐ се претвора во блиц сеќавање во јазик разбиен од из-без-ум-е-ност во сублимиран естезис оти нема време да се прераскажува на долго и на широко само извесна веројатност да се искаже без надеж дека ќе биде видено од некого  само извесна пасија по кажувањето  - низ реч, низ слика, низ музика, низ тело, низ плот...  само извесно насетување на вистината според логика која оди прекутрупа во погорниот, во вртложниот круг на небото кога тоа ќе се отвори во екс-та-за! 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Колку еден саат што одил, пак нашол извор со вода и чунки одел прекутрупа, на многу места наоѓал јаготки и си јадел.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Одиме прекутрупа и никој ни збор ни одговор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)