оди (гл.) - пат (имн.)

Сѐ некажано Сѐ натажено. полноќ Темна Пештера Небо сино До кај оди патот Моја лична Посистримо? вечер Прелетува птица Свети ѕвезда вечерница Што повеќе да рече Со немушт јазик Таа вечер? дрво Еве дрво вдахновено Трепери, молитви, пее За окото блажен час Во него нели сум Заробен И Јас? полноќ Полноќ.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Вели: - „Жална мајка и на мртво дете се радува“ , велеше Лазор Ночески и му кажавме на босот: вака и вака: О л ’рајт штом е така - одете, ми вели, оти многу не сакаше дека не му забушававме, ама патот не е одовде донде, преку широка вода оди патот, ни вели,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)