оди (гл.) - војник (имн.)

Се испијанија и кога ќе умреше некој, и умрениот со песни го испраќаа како да оди војник или во свет.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Одат војниците, а по нив браздичиња вода им паѓа на песокта, на грагорот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Трајан гледаше во Царјанка, таа гледаше во него и молчеа; очите од Царјанка беа подуени од плачење и немаа веќе солзи: „Кога се врати жив, помислив дека никојпат веќе нема да одиш војник”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По лаењето знам и кон кај одат војниците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)