оди (гл.) - ти (зам.)

Оди ти, Доцо, дупи си прстите цело зимо, а Бојанка ќе ѝ навре утре готова алова кошулка и ќе си и облече дечињата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Турскиот судија, кајмакамот, го праша Гоцета: - Даскале, каде одиш ти ваму-таму?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И вие сте биле, кајмакам ефенди, млад... па знаете каква е младоста...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ај, оди ти, да ти, бре, ти... - Јас ли? Не. Јас бев пред малку. Нека оди некој друг. Одвај се стоплив...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Жено, оди ти ако одиш, - рече Коте.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И жена ми си отиде. - Оди ти. Ќе те стасам јас, - ѝ велам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
КЕВА: Е, синко, за такви ситници тој чуда прави!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Знам, џанам, ама оди ти кажи му и докажи му нему!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Од ден на ден, во очај што водат И каде одиш ти и каде другите одат А каде мислата го губи својот пат? (В Мрак, в маглини, в пеплишта ил в Ад...) Сплоти се во едното Космосот е твојот вечен дом а космосот тажачка што ја практикуваш Весели се, живеј, не стивнувај!
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
„Оди ти”, рече, „ќе дојдам јас”. Се затвори внатре три дена.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
На патот ме застанаа и ми рекоа: Каде одиш ти, каурко, вака?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)