оди (гл.) - го (зам.)

(Станува и оди го полни со ракија, а потоа го става на огнот и пак седнува.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Таа пуста одвикнатост да оди го заморуваше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И одам го извикувам, Му кажувам: вака и вака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секогаш Кире го праќаше, ако треба негде да се оди место Тодор да оди го пушташе Кирета.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)