оддалечува (гл.) - во (предл.)

Во ходникот се слушнаа чекори што се оддалечуваа во правецот кон трпезаријата. Во близината на Центарот виеше пес.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Под ова небо што не ноќева во празни срца она што беше еднаш видено или наслушнато само сè побрзо се оддалечува во чудесна преобразба од бегалец во прогонувач кој не верува дека некогаш пак ќе ни се придружи.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Стражарот ќе стигне до работ на зградата, потоа ќе направи полукруг околу себе, потоа неговиот грб ќе почне да се оддалечува во спротивната страна. И токму така.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Продолжи да гледа во бистрата вода која се оддалечуваше во езерската шир.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Минаа времињата, како еден прелет на галебите кои се оддалечуваа во хоризонтот. ***
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Глеј само како му слабее чекорот Како му истечува времето И како исчезнува во сопственото ехо во глувата пештера на сеќавањето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Под ова небо што не ноќева во празни срца она што беше еднаш видено или наслушнато само се побрзо се оддалечува во чудесна преобразба од бегалец во прогонувач кој не верува дека некогаш пак ќе ни се придружи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А потоа наеднаш пак му се наслушнува одот; Од на преморен коњ Затечен во редок шамак Со облаци инсекти околу вратот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)