И никој, ни подоцна, многу подоцна, не можел да објасни каква е таа слабост да се чувствуваат намалени и фатени во стапица на несигурност. И со надеж се крстеле.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И потоа никој од никого не можел да искорне ни пелтечав збор, никој над никого господар и секој роб на својата опачина, на својот страв дека дел од нејасна вина лежи над него.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Човекот е создаден за да го слушнат – ми порача мајка ми малку подоцна, истиот ден, но не се впушти да објаснува какви намери се кријат зад овие зборови?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Уште го паметам начинот на кој ја изрече оваа порака.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)