објави (гл.) - војна (имн.)

Прво се поставува прашањето: дали комитетите, расудувајќи логично, можат да му објават војна на новото течење?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да беше иницијативата во востанието грчка или српска и да знаеја тие народи оти востанието ќе биде така силно, не гледајќи на никакви неблагопријатни прилики, ќе објавеа војна, па макар таа војна да се свршеше со полн пораз нивни.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но Бугарите не се од таа категорија: тие ќе објават војна само тогаш ако има некоја држава што да им ги обезбеди плодовите од војната.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа не прифаќаше дека среќата не постои, дека единствената победа лежи во далечната иднина, долго по нивната смрт, дека од моментот кога ќе и објавиш војна на Партијата подобро е да мислиш за себе како за мртовец.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеше да изнајде безброј други аргументи за да не го прифати предлогот на Климент Камилски да им објават војна на опасните османски зборови во нивните балкански јазици, во која не знаеше однапред дали ќе бидат победници или поразени.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, кога човек објавил војна, станува сомничав.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Како одговор на тоа, Рим и објавил војна на Македонија позната како Прва македонско-римска војна која траела од 215 до 205 г.пне.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Од балканската битка е истргнат настанов, време кога во 1912 година Србија, Бугарија и Грција, нешто пред тоа и Црна Гора, ѝ објавиле војна на Турција, а јавнатата Македонија ја бранеле од туѓо зло за свое, под команда на ефендија Али Риза: Вардарската армија на Зеки-паша, Струмичкиот корпус на Али Надир, Северноалбанската војска на Асан Риза, Јужно македонските чети на некојси Таксим, некакви други булуци на аскер и башибозук и богзнае какви сѐ уште регуларни и диви воини.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Нејзиниот професионален феминизам и нејзиниот постхуманистички манифест меѓусебно се исклучуваат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Оној што му објавува војна на она што е „природно“ не е во позиција да ги оплакува неприродните „општествено прифатени стандарди за убавина“; ако телото е само РАМКА што чека да биде наполнета со нови податоци“, кој било сет е еднакво добар.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но не сите: се извлекле некако со пушки од сардисаното село Онисифор Проказник, Арсо Арнаутче и Лозан Перуника и со клетва над нож и Библија му објавиле војна на зулумот, на намразениот Али-бег и на сѐ што било под него и над него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Штотуку седнале крај софра под свои покриви, суви и преслаби дури и на преслаб ветар да му се спротиват, власта ги потерала пред себе со кундаци и со камшици заедно со оние што патем ја напуштале дружината - ураганот на судбината не престанал да ги сотира.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Умре Сталин. Дојде Хрушчов и му објави војна на сталинизмот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)