И тоа беше дома... Дома... Дома беше и старата исчадена икона на Богородица обесена во ќошот и масленичето што без престан гореше пред нејзиното лице и молитвите тивко шепотени – за здравје и бериќет...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тие двете не беа родени ороспии, ама ги поплати сиромаштијата, домаќинот ги остави и отиде да војува, ама бидејќи ја изгуби војната, од срам што немаше што да јаде, се обеси во канцеларијата на својата патриотска политичка партија, така што на овие двете не им остана ништо друго освен да се најдат на улица каде што им беше фрлен и домаќинот.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Навапца петшест оки предено во разни бои и го обеси во дворот да се суши.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А водачот се обесил во Сибир и мртов го вратија во Атина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)