Таму нѐ носеа не за да гледаме футбалски натпревари, туку во трчање и играње на зелениот килим од ниско искосена трева да го поминеме половината ден.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
В тишината чекана што носиш не зборувај.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Сега знаеше дека во нивните коментари и желби за него има многу љубов, оти родителот секогаш го сака она што е најважно за своето дете – удобноста на конформизмот и медиокритетот (до овој заклучок, се разбира, дојде многу подоцна, кога навистина се истрижа и почна да носи не само пошироки пантолони туку и боксерки).
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
На стави го таму во торбата од Анѓелета нека се најде. Кој носи не проси!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)