Од него не се срамуваше: колку пати му носел алишта за превртување, крпење...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Само не викај, не сакам Ребека да нè чуе. - И јас око не склопив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Го знам нивното маало, зашто навратував кај мајка му и носев алишта за теснења, поправки и поткусувања и како што ќе влезев во маалото ќе ме пречекаа исти гласови на две жени што везден се довикуваа: - Сара! - ќе викнеше едната - Што е Бела? - ќе прашаше другата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
- Три години по ред се токмам да си сошијам ново палто, чичко Перо, и се нешто друго ќе излезе...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)