нема (гл.) - ли (чест.)

Ние немаме ли јазик? ние немаме ли си книги, во којто можиме да си пејме јазикот ни? нека кршат врат овија проклети грци от помежду нас, терајте јазикот им от црквите ни и от училиштата ни, нека иди повраги и безтрага, имаме си ние јазик и книга, некеме грчкото, некеме да се грчиме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Нема ли бел ден, нема ли ден да е над деновите, ден да е на аргатите - ден - с’лнце вишен високо ден - море ширен широко, с’лнце да запре, да стои и времето зачудено: срцето пука обрачи и плиска знаме алово, срцето што се отвора и шири ширно широко - целиот свет да загрне!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Нема ли срце, нема ли срце - на срца срцето, срце - ширини широко срце - длабини длабоко - цел свет да збере, па да е за виа гради малечко?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
ПЕЧАЛ Нема ли живот, нема ли љубов за живот голема, љубов за живот човечна у виа гради аргатски?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Имено, дедо Иван, подозрителен до сржта на коските, долго и сомнително ги премеруваше, се колебаше дали да ги прими и нема ли со тоа, заради извесна парична полза, да си навлече само поголема беда, од која после тешко ќе биде да се откачува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ги фаќаше тревога, зашто не се знаеше колку брзо ќе се шири војната и нема ли утредругиден да се префрли и наваму.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Нема ли денес неа да ја соберат дел по дел и да ја закопаат во заедничка јама?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нема ли опасности тоа да се свати тенденциозно, нарцисодно?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Кој ќе го направи тоа прв? Нема ли да се излаже ако го направи?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Нема ли - здравје, ќе видиме... - рече па ја затвори вратата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- А зошто? Нема ли каде да спиеш?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Наведна глава и шмркна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сестричката пак ме повлече за полата и рече: - Ја нема ли мама, бате Кире?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
– Разорав баеги ледини од чифлигот, та ќе ми требаат уште два чифта волови, а за луѓе, нека се живи каурките, родиле доста синови за нашите чифлизи. – Навистина ефендилер, немате ли некој каурин фазла да ми дадете за работа?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Такво шеќерно старче беше и дедо му на ловецот Капсула, секогаш смело загледано во туѓите очи; ништо не бара во нив, само го огледува своето лице, нема ли на кожата некоја ненужна дамка што би го урнала светечкиот негов изглед пред луѓето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се свртува кон мајка си: - Мамо, - вели, - ние имаме гости. – Нема ли да ги почестиш со колачињата?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Јас веднаш како санитарка му ја преврзав раката, а тој ми рече: Сега, нема ли да ми кажеш дека ме сакаш, а јас му одговорив: Ќе се земеме ако останеме живи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- А чичко Симо нема ли грижи? - И тој има, - велам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)