нема (гл.) - ништо (прил.)

Или немаш душа, немаш ништо вредно.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Гоце, за да го прекине молчењето праша: - Каде сте тргнале, алагар, ако можам да ве прашам и ако немате ништо против?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Немаме ништо скришно, - рече водачот на патролата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Томо! Верувај ми, немаше ништо. Верувај во нашата љубов. Не е тоа тоа, како што изгледаше...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Прости ми ако сум директен виновник за твоите загуби и пропусти. Знаеш дека директно немам ништо со тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нашите погледи бавно шетаат по тажните изрази на светците, некои насилно оттргнати од фреските и иконите, принудени на незамислива функција, потоа тука е симната Богородица од олтарот – за да се покаже дека е направена од пластична материја, односно дека нема ништо вечно во неа!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но човеков нема ништо со овие „јаничари“ чиј татко пишува за нивната историја, но синот- наратор до крајот си останува на своето („А што се однесува до мене, јас одненадеж ја почувствував потребата во оваа проклета балканска крчма да одам докрај во разговорот, небаре најден во ринг во кој се разменуваат идеи како смртоносни удари.“).
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А знаев дека Коле со тоа нема ништо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не, со жена му немав ништо, ама кај неа се собираа семсекакви жени, не знам со што ги намамуваше, ама кога да одев кај неа наоѓав и жени, и вдовици и девојки.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А лебот се испарува, како нечија душа да се испушта оттаму. Ќе се пресегнам и нема ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во тоа нема ништо плиткоумно, ниту навредливо.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Беше некоја чудна завист, што ги здружуваше уште посилно со тој негов сосед и во тоа немаше ништо навредливо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Немаше ништо, што би можел да му спротивстави на тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Јас сум здрав и жив, ти си заклан. Немаме ништо заедничко. Се оддалечуваме. Ти ќе пцовисаш, јас продолжувам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
А во XI век немало ништо. Ништо! Само темница и луѓе што живееле во земја како црви.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Јас и денес кога си возрасен немам ништо против тебе.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И имаш зајак и елен. А јас немам ништо. Дури ни маченце.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Земјата ја израмнија и ја изгазија. Местото не се познаваше и изгледаше како долу да нема ништо.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Доаѓа овде и колне: „Јас од нив живеам, вели. Немам ништо друго.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
НЕДА: Нема ништо. Денес нешто ме боли главата и тоа е сѐ.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога ќе ја добијам првата плата, ќе си купам ламба, една убава од месинг, а кога ќе заштедам доволно, ќе си купам и кревет од месинг и една од тие масички со дезен на шаховска табла, знаеш тие со коцки од различни бои дрво, како и неколку килимчиња, и потоа ќе ги поканам на вечера него и жена му; никогаш не би можел да поканиш некого на вечера во куќата на Мајкл зашто таму никој не ги мие садовите и нема ништо друго освен Боб Марли постери и нечистотија и напади на врескање.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Брат ми последен пат ми плаќа кирија. штом толку поради тоа се дере.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не знаеме каков вид дрво е. Се распрашавме, но никој не знае.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)