- Заколни ми се сега за очите дека нема на никого да му кажеш за оваа работа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Советите со спутникот (американските сателити ги нема на Изложбата), со балистиката и со супер модерната авијација, а Американците со своите електронски машини и со својата сирхорама.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се е во вашата глава и во вашето срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
И ако метафорички кажано тргнете по удолница нема на кого да му се обратите за помош.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
- Љаке, да не нѐ земеш на душа, море. - Нема на душа и не на душа. Ова е офисиелмон.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
На заобленото лице здогледа неколку пеги кои порано ги немаше на образите, а подбрадокот можеше да се забележи уште од далеку.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И овде Х.Х. имаше одговор на сите прашања и дилеми, а ако немаше на дофат му беше Централата преку телефонот на навивање.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Не дека нѐ нема на начин на којшто можеби нема НЛО или Господ Бог, туку апла нѐ нема!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Пак молчење. Сакав да станам, да речам дека сѐ јас ќе работам, дека не треба и тетка Рајна да доаѓа ако не може, дека јас нема на училиште да одам ако затреба, само не, само тоа не... се тресев во постелата.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Подоцна Александра му кажа дека на тоа инсистирал претседателот на општината, заради поголем пропаганден ефект – глупаво би било да снимаат во некое местенце што го нема на картата на Европа.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Убав свети Ѓорѓија, туку тоа да се случи, а? Што ли немаше на панаѓурот - панаѓур како панаѓур, очите да ти истечат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
АРСО: Така? Јас ќе ти дадам.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СЕЛАНЕЦОТ: Шамија нема на глава.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Иринка ја немаше на патеката. Каде ли исчезна наеднаш?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Што ќе ми дојде, ќе му речам, мислам дека капка крв немам на лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наближувам кон луѓето, а тие ги привсениле веѓите и крв немаат на лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И овие двајца луѓе, загледани во оној до печката, што немаше на себе мека карирана кошула, што беше облечен во волнено и тврдо исткаено, какво што носеле отсекогаш луѓето во овие краишта, имаа едно чудно чувство за некакво не начнато задоволство, што се има обично по некоја свршена работа, која била претешка за нив, но која тие сепак успеале да ја свршат добро, да ја свршат онака, како што сакале без ниедна трошка, без ни еден збор отстапување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Очајот, со сите овие размислувања, сѐ повеќе ја поклопуваше. Нема на што повеќе да се надева. Нема на кого.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Крај им немало на кажувањата и желбите момински.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Си имаше свој поредок во спиралата на страдањето, во која до среќата се стигнуваше или никогаш не стигнуваше. се восхитував, но за жал кога повеќе ја немаше на нејзиното херојство да ја одржи надежта на нашите животи и во најтрагичните мигови на егзистенцијата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Повозвишен свет од светот на играчките немало на земјинава топка ни во една сказна.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Во отсјајот на огледалата ги забележа мустаќите и брадата кои сношти, за време на големиот танц, ги немаше на неговото лице.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Човекот го нема на ниедно друго место: тој е внатре во луѓето, скриен, осмислен но оддалечен од твоите очи! - мудро одговори старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Нема кај да се зафати конецот, нема на што да запне.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)